W końcu! Za oknem typowo wiosenny wieczór. Świeży i orzeźwiający wiaterek wpada przez lekko uchyloną "pecefałkę", przewietrzając pomieszczenie po dopiero co spalonym papierosie, a zapachowe świeczki tworzą nastrój iście edeński. Zimne piwko szroni pokal, a przy klawiaturze uśmiecha się do mnie kolejny "fajek". Za wspomnianym oknem, przez odsłonięte żaluzje obserwuje miasto nocą - setki ulicznych latarni, okna sąsiednich bloków i cisza, przerywana od czasu do czasu szczeknięciem psa czy przejeżdżającym cicho autem.

Ach...przy takim nastawieniu, siedząc przy komputerku, nie pozostaje mi nic innego, jak pomarudzić troszkę na kolejnych, pojawiających się na forum delikwentów, którzy za nic mają starych wyjadaczy i półprofesjonalistów, a także innych, dopiero co przybyłych użytkowników, robiąc z siebie niewiadomo co. Gościliśmy już pełnoprawnego księdza-egzorcystę, "profesjonalną" redaktorkę i jeszcze paru innych gagatków, pora więc chyba przyszła na maga z trzydziestoletnim doświadczeniem, który pewnie uważa, że jest Gandalfem oraz profesjonalistę pełną gębą w każdym calu, jeśli chodzi o zjawiska paranormalne, który uważa Nas wszystkich za amatorszczyznę, próbując przekonać Nas, że to właśnie on jest wybrańcem w rodzaju kinowego Neo. Całe szczęście, że mamy u siebie parę agentów Smithów, którzy potrafili wybić dziecku z głowy szalone pomysły...

Ale zaraz, zaraz...jestem w zbyt dobrym humorze, żeby przejmować się byle kim i znowu marudzić na jednostki nie warte uwagi. Przeglądając w myślach kilka paranormalnych rzeczy, zastanawiałem się o czym by tutaj popisać, żeby w jakiś sposób zaaferować zainteresowanych tą tematyką.

Dyskusji o nawiedzonych miejscach było na Naszym forum mnóstwo. Pamiętam, jak największe wrażenie zrobił na mnie szpital w Stanach Zjednoczonych. Waverly Hills było na początku szpitalem otwartym specjalnie na potrzeby chorych na tuberkulozę. Gruźlicę, znaczy się. Mnóstwo eksperymentów by wyleczyć ludzi. Eksperymentów, które w dzisiejszych czasach możemy śmiało określić jako drastyczne i nieludzkie. Ale przy trzech zgonach na godzinę, lekarze robili wszystko, żeby znaleźć sposób na leczenie gruźlicy. Kiedy w końcu wynaleziono, szpital zamknięto, a w jego miejsce otwarto dom "spokojnej" starości. Ogromny kompleks, który widział zbyt dużo śmierci, teraz znowu przyjmował ludzi, którzy przybywali tutaj w jednym celu - aby umrzeć. Nieludzkie traktowanie przez pielęgniarki i lekarzy doprowadziło do zamknięcia kompleksu. Ale dusze zmarłych chyba nie zapomniały, gdzie spędziły ostatnie dnie swojej ziemskiej egzystencji.

Myśląc o nawiedzonych miejscach, o których nie było jeszcze mowy, zastanawiałem się nad tym, o czym mógłbym napisać. I w końcu w mojej głowie zaświtała myśl - Szpital psychiatryczny na Srebrzysku.

Sprostujmy jedną rzecz - to, czy jest nawiedzony, tego nie wiemy. Wystarczy jednak popatrzeć i poszukać w internecie wygląd starych zabudowań, żeby uwierzyć, że Nasze wnuki będą mogły wirtualnie rozprawiać o tym, czy miejsce to nie jest polskim Waverly Hills.

Szpital zbudowany niedaleko jednego z największych gdańskich cmentarzy jest nie raz ostatnią deską ratunku dla umysłowo chorych. Pomagają nawet alkoholikom, dla których w 90% przypadków, pomocy już nie ma, bo pijak zawsze zostanie pijakiem. Chodzą głosy iż starsza część szpitala została zbudowana na zamkniętym już i przeniesionym cmentarzu. Widać, że początek historii może być solidnym fundamentem dla nawiedzonego kompleksu szpitalnego, w którym śmierć znalazło zbyt dużo niestabilnych umysłowo ludzi.

Pomyślmy teraz, co może się zdarzyć za kilkadziesiąt lat. Zastanówmy się, czy pracujący w Waverly Hills myśleli o tym, że dzisiaj będzie głośno o ich starym miejscu pracy jako o najbardziej nawiedzonym miejscu na ziemi?

Szpitale zawsze były wodą na młyn opowieści o duchach. Szpitale psychiatryczne postawione na starym cmentarzu i w bezpośrednim sąsiedztwie otwartego jeszcze cmentarza? Według mnie, widząc, co się tam działo, nie wydaje mi się, żeby ów szpital przetrzymał kolejne dwadzieścia lat. Stare budownictwo, trudny dojazd i inne podobne rzeczy sumują się ukazując, że położenie szpitala nie jest zbyt dobre. A gdy budynki opuszczą ostatni pacjenci...

Cóż, możemy puścić wodze fantazji i pomyśleć, o tym, wyobrażając sobie łowców duchów szukających evp i strzelających fotki, przechadzając się po korytarzach, po których dekadę wcześniej chodzili umysłowo chorzy ludzie, którym zabrakło szczęścia w życiu...

Zostawiam Was moi drodzy z tymi przemyśleniami, a ja sam idę do ciepłego łóżeczka, pooglądać z ukochaną Amityville Horror.

Życzę Wam miłego wieczoru, przyjemnej niedzieli i spokojnego nowego tygodnia.