Bogowie

Ajolos, Boreasz, Euros, Notos, Zefir - Grecy dzielili bóstwa wiatrów, według kierunków, na cztery zasadnicze: Boreasz (Akwilon)- północny, gwałtowny, niebezpieczny dla żeglarzy. Notos (Auster)- silny południowy wiejący latem. Euros (Eurus)- wschodni, silny i suchy. Zefir (Favonius)- zachodni, łagodny, zwiastun wiosny. Królem wszystkich wiatrów (i burz) był Ajolos (Eol). Boreasz, Notos i Zefir byli synami Eos i Astrajosa. Euros był synem Uranosa i Gai. Ajolos- Hippotasa. Jego dziećmi byli Atamas, Syzyf i Salmoneus. Dał Odyseuszowi worek, w którym zamknięte były wszystkie wiatry nieprzychylne jego podróży. Zefir wraz z Boreaszem zamieszkiwali w pałacu w Tracji. Zefir był ojcem nieśmiertelnych koni bojowych Achillesa, Ksantosa i Baliosa, które galopowały z prędkością wiatru. W przeciwieństwie do Zefira, Boreasz był z natury gwałtowny i nieokiełznany, zdolny wyrządzać wielkie szkody. Kiedyś Boreasz porwał Orejtyję, księżniczkę ateńską, córkę króla Erechteusa. Napotkawszy ją, gdy tańczyła nad strumieniem Boreasz spowił ją w chmurę i uprowadził do swojej siedziby. Urodziła mu dwóch bliźniaczych synów- Kalaisa i Zetesa. W momencie narodzin chłopcy mieli całkowicie ludzki wygląd, później jednak wyrosły im z ramion złote skrzydła. Córką Boreasza była Chione.

Ajter - Eter "Jasne Górne Powietrze". Uosobienie błyszczącego powietrza. Synem Erebu i Nocy, według "Teogonii" jedno z pierwotnych bóstw. Ajter był bóstwem obdarzonym pamięcią. Odgrywał w mitologii podrzędną rolę.

Alfejos - syn Okeanosa i Tetydy. Bóg rzeki o tej nazwie. Pewnego razu ośmielił się zakochać w Artemidzie i ścigał ją przez całą Grecję. Ona jednak uciekła do Letrinoj w Elidzie, gdzie wysmarowała sobie i wszystkim nimfom twarze białą gliną, dzięki czemu nie można jej był odróżnić od pozostałych towarzyszek. Alfejos odszedł więc, żegnany szyderczym śmiechem. Mit ten wzorowany jest prawdopodobnie na jego zalotach do Aretuzy, która zamieniła się w źródło, a jego w rzekę.

Apollo, Apollon - bóg obrzędów oczyszczających, wróżbiarstwa i muzyki, od VI wieku p.n.e. uważany za boga światła słonecznego. Patron muzyki, poezji, sztuk i nauk. Apollo Musagetes- przewodnik Muz. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. Syn Zeusa i Leto, bliźni brat Artemidy. Przedstawiany jako piękny młodzieniec z falistymi, jasnymi włosami, w wieńcu laurowym i z lirą w ręku. Kult Apolla miał zasięg panhelleński. Delfy- siedziba wyroczni Apolla, którą zdobył zabijając smoka Pytona, były od VII wieku p.n.e. głównym ośrodkiem religijnym Greków. Apollo chronił ludzi przed złem, zwłaszcza przed chorobami, a jednocześnie przypisywano mu zsyłanie zarazy i powodowanie nagłej śmierci. Strzegł trzód przed wilkami i pól przed szkodnikami. Był patronem młodzieży. Główne atrybuty Apolla to wawrzyn, łuk i lira. Poświęcono mu: wilka, sarnę, kruka, łabędzia, delfina. Urodzony na wyspie Delos. Chciał pomścić krzywdę matki wyrządzoną przez Herę już w 5 dni po urodzeniu. Mimo iż był najpiękniejszym z bogów nie miał szczęścia w miłości. Z wielu związków miał dzieci: Dorosa (z Ftyją), 10 Korybantów (muza Talia), Orfeusz i Hymen (z Kalliope), Aristajosa (z Kyrene), Iona (z Kreuzą), Asklepiosa (z Koronis). W spisku przeciw Zeusowi Apollo, za karę musiał przybrać ludzką ostać i udać się na ziemię, by pomóc w budowaniu Troi.

Ares - bóg krwawej wojny i szału wojennego ogarniającego ludzi na polu bitwy. Pochodzenia trackiego, przez Greków uznany za syna Zeusa i Hery. Jeden z bogów olimpijskich, utożsamiany z Marsem. Kłótliwy, okrutny, niemiły bogom i ludziom, a przy tym niezręczny i śmieszny (uwięziony w beczce przez Efialtesa i Otosa- uwolnił go Hermes). Jedynym, który się go ie bał był Hades. Był kochankiem Afrodyty, ojcem Erosa i Harmonii. Z jego romansu z Aglaure przyszła na świat Alkippe. Podczas wojny towarzyszyli mu synowie: Fobos ("Trwoga") i Deimos ("Strach"), Eris, a także Enio i Kery- demony krwi. Był przedstawiany jako urodziwy mężczyzna trzymający tarczę i włócznię/miecz lub w zbroi. Atrybutami Aresa były: zbroja, miecz, włócznia. Jego świętymi zwierzętami - pies i sęp.

Asklepios - "Nieustannie Łagodny". Bóg sztuki lekarskiej, syn Apollona i Koronis, wychowanek Chirona. Ojciec Machaona, Podalejriosa i Hygiei. Legendy odnoście narodzin i śmierci Asklepiosa znane były wszystkim. Gdy Koronis związała się ze śmiertelnikiem, Apollo poprosił Artemidę, aby zesłała na nią śmiertelną chorobę. Gdy podpalono stos pogrzebowy Koronis, Apollo pożałował swego nienarodzonego syna i wyjął go z jej ciała. w ten sposób narodził się Asklepios. Sztuki lekarskiej nauczył się od Chirona. W swej ludzkiej postaci został uśmiercony przez Zeusa gdy swą wiedzę zaczął wykorzystywać, by wskrzeszać zmarłych. Asklepiosa przedstawiano jako dojrzałego, brodatego mężczyznę z wężem owiniętym wokół laski i czarą z płynem leczniczym. W Rzymie- Eskulap.

Attis - bóstwo wegetacji. Kochanek Afrodyty. Attis został wykastrowany i wykrwawił się na śmierć w dolinie, w której odbywały się obrzędy na cześć Hekate. Zmarł pod Sosną Erigone.

Bafyra - bóg rzeki.

Chronos - "Czas". Uosobienie czasu przemijającego. Był jednym z pierwotnych bóstw, obecnych na początku stworzenia. Chronos wszystko widzi, ujawnia i wyrównuje. Budowniczy wszystkiego. Według niektórych kosmogonii Chronos był źródłem wszechrzeczy.

Dionizos - bóg sił witalnych natury, ekstazy religijnej i wina, związany również z życiem pozagrobowym. Utożsamiany z rzymskim Liberem, Bachusem. Syn Zeusa i Semele (lub: Demeter, Io, Dione, Persefona, Lete). Hera poleciła gigantom rozszarpanie małego Dionizosa jednak Gaja ożywiła chłopca. Najważniejsze święta to ateńskie Dionizje i rzymskie orgiastyczne bachanalie. Atrybuty Dionizosa to: gałąź winorośli, tyrs, maski tragiczne oraz symbole życiowej witalności. Zwierzęta mu poświęcone to: fallus, byk i kozioł. Przedstawiany był w gronie menad i satyrów jako mężczyzna w sile wieku, brodaty, w szatach trackich bądź frygijskich.

Ereb - bóg ciemności. Mrok jest jednym z najstarszych bóstw. Wyłonił się wraz z Gają, na samym początku stworzenia, z Chaosu, którego był synem. Ereb odbył stosunek miłosny z Nyks i przez to został ojcem Jasności, Hemery i Hesperyd oraz Momos, Hypnosa, Tanatosa i Ajtera, a także Charona.

Eros - "Namiętność Seksualna". Bóg miłości utożsamiany z Amorem (Kupido). U Hezjoda przedstawiany jako jedno z najstarszych bóstw. Według późniejszych wersji był synem Aresa (lub Hermesa, Zeusa) i Afrodyty. Inni mówią, że był synem Irydy i Zefira. Wówczas wyobrażany jako nagi, uskrzydlony chłopiec o złotych włosach, z łukiem i strzałami lub z pochodnią, siejący niepokój w sercach. Był znany jako bóg znajdujący przyjemność w inicjowaniu intryg miłosnych, przeszywający serca bogów i ludzi strzałami namiętności. Eros zakochał się i pojął za żonę śmiertelniczkę- Psyche, która została obdarzona nieśmiertelnością i wieczną młodością.

Feb - Febus, z greckiego Phoibos, z łaciny Phoebus. Był pierwotnie bóstwem Słońca. Po utożsamieniu z Apollonem imię Febus stało się epitetem syna Latony.

Forkys - Jeden z wielu bóstw morskich. Syn Pontosa i Gai. Mąż Kleto. Forkys był ojcem Forkid czyli: Graj (Dejno, Pemfredo i Enio), a także Gorgon (Stejno, Euriale i Meduzy) oraz Scylli i Echidny.

Glaukos - Jedno z bóstw morskich. Posiadał dar wieszczy. Był nieszczęśliwie zakochany w Scylli.

Hades - "Niewidzialny"? Bóg świata zmarłych, władca podziemi, ponury, surowy i bezlitosny. Syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Posejdona, Hery, Hestii i Demeter, małżonek Persefony. Poza Persefoną Hades zalecał się do nimf Mente i Leuke. Hades był najbardziej znienawidzonym bóstwem wśród bogów olimpijskich. W Rzymie- Pluton. Hades nie miał kultu ani świątyń. Jego drzewem był cyprys, kwiatem- narcyz, zwierzęciem ofiarnym- czarna owca. Hades wyobrażany w długiej szacie z berłem i kluczami w rękach. Pewnego razu chłopi podarowali Hadesowi hełm, który czynił go niewidzialnym, stąd jego imię.

Hefajstos - bóg ognia i sztuki kowalskiej oraz złotniczej, opiekun rękodzielników. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. Brzydki i chromy syn Zeusa i Hery (lub tylko Hery), mąż Afrodyty i Charis, uosabiających piękno. Przedstawiany jako brodaty mężczyzna w czapce i krótkiej szacie z młotem lub obcęgami w rękach. Kulał od czasu gdy Zeus zrzucił go z Olimpu na wyspę Lemnos. Z pracowni Hefajstosa pochodziły: zbroja Achillesa, wóz Heliosa, pioruny Zeusa, strzały Erosa, Pandora i jej puszka i inne. Miał kuźnię na Olimpie lub w głębi Etny. Kiedy był mały Hera wyrzuciła go z Olimpu. Przygarnęła go Tetyda, u której przez dziewięć lat mieszkał i pracował. Gdy Hera dowiedziała się jaki zdolny jest Hefajstos poprosiła, aby wrócił na Olimp, gdzie urządziła mu wspaniałą kuźnię. Utożsamiany z rzymskim Wulkanem.

Helios - bóg-Słońce, źródło światła słonecznego i życia. Regulował bieg dni i lat. Syn Hyperiona i Thei, brat Selene i Eos. Mąż Okeanidy- Perseis. Ich dzieci to: czarodziejka Kirke z wyspy Ajaja, król Kolchidy Ajetes i Pazyfae- żona Minosa. Drugą żoną była Rode. Ostatnią- Klimene- matka Faetona i Heliad. Jednym z dzieci Heliosa był również Augiasz. Na złotej kwadrydze zaprzężonej w cztery ogniste rumaki przemierzał każdego dnia niebo i zapadał w Oceanie. Tam udawał się na spoczynek do swego pałacu w ogrodzie pełnym drzew rodzących złote jabłka. Czczony głównie na wyspie Rodos. Do jego orszaku należały: Dni, Miesiące, Lata, Godziny, Wieki, Pory Roku. W mitologii rzymskiej utożsamiany był z Solem. Olbrzymi posąg Kolosa Rodyjskiego zaliczany do 7 cudów świata był przedstawieniem tego boga, runął jednak około 226 roku p.n.e. w wyniku trzęsienia ziemi.

Hermes - bóg dróg i podróżnych, posłaniec bogów. Towarzyszył zmarłym w ostatniej wędrówce do Hadesu. Najpierw woźny, później sędzia w Hadesie. Patron wychowania młodzieży męskiej, czczony głównie w gimnazjonach. Syn Zeusa i plejady Mai. Goniec Zeusa. Sprytny, przebiegły i obdarzony licznymi umiejętnościami patron wynalazców, pasterzy, kupców, marynarzy, mówców, poetów i złodziei. Wynalazł miarę, wagę, liczby i litery alfabetu. Jego dzieci ze związków to: Abderos, Eresichton (z Dryope), Pan (z Ojnejs). Ze swą miłością, Salmatis, został stopiony w jedność. Przedstawiany zwykle jako piękny młodzieniec w kapeluszu podróżnym w sandałach ze skrzydełkami i z kaduceuszem. W mitologii rzymskiej- Merkury.

Hesperos - syn tytana Atlasa. Bóstwo personifikujące gwiazdę wieczorną.

Hymenajos, Hymen - bóg personifikujący pieśń weselną i małżeństwo. Syn Apollona i muzy Kalliope. Należał do orszaku Afrodyty i podążał za jej rydwanem u boku Pejto. Był najczęściej przedstawiany jako młodzieniec z pochodnią i wieńcem lub kwiatami i welonem.

Hypnos - bóg snu. Syn Nocy i Erebu, brat Tanatosa, ojciec Morfeusza. Hypnos żył w świecie podziemnym, królestwie Hadesa. Wyobrażany był w postaci uskrzydlonego młodzieńca, najczęściej z kwiatem maku w ręce. Przy różnych okazjach Hera zwracała się do Hypnosa z prośbą o uśpienie Zeusa, aby sama mogła przypuścić atak na Heraklesa. Hypnos zwykle wzbraniał się przed wywołaniem gniewu Zeusa, być może dlatego, że raz już omal nie został rażony jego piorunem. Ocaliła go ochrona ze strony Nyks, której potęgę Zeus zawsze respektował. W mitologii rzymskiej nosił imię Somnus.

Kronos - "Kruk". Pierwszy boski władca świata, najmłodszy, a zarazem najpotężniejszy syn Uranosa i Gai. Za namową matki dokonał kastracji ojca- powodując oddzielenie się Nieba od Ziemi i zdobył władzę, dzięki złotemu sierpowi otrzymanemu przez matkę. Mąż Rhei. Ojciec Hery, Demeter, Hestii, Posejdona, Hadesa i Zeusa. W obawie przed spełnieniem się przepowiedni Uranosa i Gai połykał swe dzieci zaraz po urodzeniu, by nie być pozbawionym władzy przez syna. Jednak ocalony przez matkę Zeus, strącił Kronosa i pozostałych jego braci- tytanów do Tartaru. W Rzymie nosił imię Saturn.

Momos - bóg potwarzy i szyderstwa. Syn Nyks. Brat Hesperyd.

Morfeusz - syn Hypnosa. Bóg marzeń sennych, przedstawiany ze skrzydłami.

Nereus - "Stary Człowiek Morza". Bóg morski. Najstarszy syn Gai i Pontosa. Był to łagodny i dobry starzec z długą zieloną brodą, pełną wodorostów i muszelek. Lubił spokój i ciszę morską, a w pogodne dni wychodził ze swojego podwodnego pałacu i wygrzewał się na słońcu. Jego żoną była Okeanida Doris. Miał z nią pięćdziesiąt córek- od jego imienia zwanych Nereidami. Miał zdolność widzenia przyszłości i mógł zmieniać dobrowolnie kształty.

Okeanos, Oceanus - bóg wody jako żywiołu kosmicznego, uważany za źródło wszechrzeczy i praojca świata. Był tytanem, najstarszym synem Uranosa i Gai, mężem Tetys i ojcem rzek Nilu, Alfejosu, Eridanu, Strymonu, Skamandru, Acheloosu, a także Styksu i nimf morskich- Okeanid, m.in. Perseis.
Okeanos jest najdłuższą rzeką świata opływającą całą planetę dokoła. W okresie późniejszym imię Okeanosa odnosiło się tylko do Oceanu Atlantyckiego.

Pajeon, Podalejrios - bóg lekarzy i lekarz bogów. Syn Asklepiosa.

Pan - Koźlonogi i rogaty bóg lasów, trzód i pasterzy, opiekun stad. Syn Hermesa i nimfy Ojnejs (lub Dryope, Amalteji). Według legendy był tak brzydki, że matka go porzuciła, a Hermes zabrał na Olimp, gdzie wszyscy polubili Pana. Był wynalazcą instrumentu muzycznego, który wziął swą nazwę od imienia nimfy Syrinks, która była ukochaną Pana. Miał też wiele innych miłości jak, np. Echo (miał z nią córkę Iynks), Eufeme (syn Krotos), Pitys. Przechwalał się, że spał, ze wszystkimi pijanymi menadami Dionizosa. Rozgniewany, krzykiem wzbudzał wśród ludzi i zwierząt lęk ("strach paniczny") i wywoływał popłoch ("panika"). W Rzymie- Faun.

Plutos - "Dostatek". Bóg zapasów ziarna, z czasem czczono go jako boga bogactwa i pomyślności materialnej. Związany w kulcie z Demeter, nierzadko uchodził za jej syna. Przedstawiany jako małe dziecko z rogiem obfitości w dłoni lub jako ślepy starzec, który rozdzielał swoje dobra.

Pontos - "Morze". Pontus. Jedno z najstarszych bóstw morskich. Wyskoczył z bogini Gai- Ziemi i odbył z nią stosunek miłosny. Brat Uranosa. Ojciec m.in.: Nereusza, Forkysa, Kleto, Taumasa i Eurybii.

Posejdon - bóg morza. Opiekun żeglarzy i rybaków, wysp, półwyspów, archipelagów, trzęsień ziemi. Syn Kronosa i Rei, brat m.in. Zeusa i Hadesa, z którymi dzielił władzę nad światem. Na początku zalecał się do Tetydy, ale w końcu został mężem nimfy Amfitryty (ich dzieci to Trytony, Rode i Bentesikyme), ale miał romanse m.in. z Demeter, Scyllą i Meduzą. Ojciec licznego i potomstwa: Polifema i Skirona, Anteusza, Miniasza, Buzyrysa. Z innych związków był ojcem: Agenora i Belosa (z Libią), Despojny i Ariona (z Demeter), Pegaza (z Meduzą), Peliasa i Neleusa (z Tyro), Oriona (z Euriale), Eumolposa (z Chione), Charybdy (z Gają). Przedstawiany zwykle jako potężny starzec, przypominający Zeusa, z mokrymi włosami oraz trójzębem w ręku, na rydwanie, zaprzężonym w dwunożne konie morskie, unoszącym się na falach, w otoczeniu wielu bóstw morskich. Atrybutem jego władzy był trójząb. Poświęcono mu białego konia, delfina, gałązki sosny. W spisku przeciw Zeusowi Posejdon, za karę musiał przybrać ludzką ostać i udać się na ziemię, by pomóc w budowaniu Troi. Podwodny pałac Posejdona znajdował się w pobliżu Ajgaj na Eubei. W mitologii rzymskiej- Neptun.

Priap - bóg ogrodów, sadów i winnic, a także potencji seksualnej (tylko u mężczyzn) oraz uosabiające płodność natury i urodzaju. Syn Afrodyty i Dionizosa ( Pana, Hermesa, Zeusa). Był postacią komiczną i obsceniczną. Bóstwo falliczne, które zazwyczaj przedstawiano jako dorosłego, przystojnego, dobrze zbudowanego mężczyznę z członkiem w stanie erekcji. Priap symbolizował męski element płodności.

Proteus - "Pierwszy Człowiek". Bóstwo morskie. Syn Okeanosa i Tetydy. Przedstawiany jako wieszczy starzec, który potrafi zmieniać postać. Był pasterzem i doglądał fok Posejdona. Był czarownikiem znającym przeszłość i przyszłość. Jeśli chciało się otrzymać przepowiednie trzeba było pokonać go w walce.



Tanatos - czarnoskrzydły bóg, który był uosobieniem śmierci. Brat bliźniak Hypnosa. Najbardziej znany mit z jego udziałem to mit o Syzyfie. Syzyf miał zostać doprowadzony do Tartaru, jednak, dzięki podstępowi powrócił na ziemię pod opieką Tanatosa, ale udało mu się związać boga śmierci Tanatosa. Jednak dowiedziawszy się o wszystkim Hermes uwolnił więźnia. W czasie jego niewoli ludzie niesamowicie się rozmnożyli, gdyż nie miał ich kto zabierać do Hadesu. W sztuce Tanatos przedstawiany był w postaci uskrzydlonego młodzieńca ze zgaszoną pochodnią w ręce.

Tartar - pierwotne bóstwo uosabiające najciemniejsze regiony krainy podziemia. Według Hezjoda Tartar, Gaja, Eros, Ereb i Nyks byli pierwotnymi bóstwami, które wyłoniły się z Chaosu.

Uranos - był uosobieniem Nieba. Syn i mąż Gai, za jej sprawą ojciec dziewiętnaściorga dzieci: trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, dwanaściorga tytanów i jednego z wiatrów- Eurosa, których więził w łonie Gai. Został okaleczony i pozbawiony władzy przez swojego najmłodszego syna Kronosa. Z krwi Uranosa spadłej na Gaję- Matkę Ziemię powstali m.in. Giganci i według niektórych źródeł Erynie i Meliady, z tej, która spadła na powierzchnię morza została zrodzona Afrodyta, zwana stąd Uranią.

Zagreus - bóstwo zwane Dionizosem- Zagreusem. Syn Zeusa i Persefony spłodzony w tajemnicy przed wszystkimi. Zeus rozkazał pilnować kołyski Zagreusa korybantom lub kuretom w pieczarze na Idzie. Tytani ubielili się gipsem, by nie można ich było rozpoznać i poczekali aż kureci zasną. O północy zwabili Zagreusa ofiarując mu zabawki, złote jabłka, lustro, kości do gry i pęczek wełny. Kiedy tytani się na niego rzucili, chcąc go zamordować, Zagreus nie stchórzył, lecz kilka razy zmieniał postać próbując się im wymknąć. Wcielał się po kolei w: Zeusa, Kronosa, lwa, konia, rogatego węża, tygrysa, byka. W ostatnim wcieleniu schwytali go tytani rozszarpali i pożarli. Atena rozgromiła tytanów, ocaliła serce Zagreusa, włożyła w figurę gipsową i tchnęła w nią życie, czyniąc w ten sposób Zagreusa nieśmiertelnym.

Zeus, Dzeus - Naczelne bóstwo panteonu greckiego. Bóg wszelkich zjawisk atmosferycznych, opiekun rodziny, a także państwa, gwarantujący wolność polityczną. i sprawiedliwość społeczną. Ojciec bogów i ludzi, pan nieba, światła i piorunów. Poręczyciel przysiąg i układów. Najmłodszy syn Kronosa (stąd zwany Kronidą) i Rhei, brat Posejdona, Hadesa, Hestii, Demeter i Hery, jednocześnie swej małżonki. Ocalony przez matkę, pokonał (przy pomocy rodzeństwa) ojca, tytanów i gigantów. Podzielił się z braćmi władzą nad światem, zatrzymując dla siebie władzę zwierzchnią. Na siedzibę wybrał sobie górę Olimp. Głównymi miejscami kultu Zeusa były: Olimpia i Dodona. Z drzew poświęcono mu dąb, ze zwierząt - orła. Głównym atrybutem Zeusa był piorun. Zeusa przedstawiano jako dostojnego starca, dzierżącego w ręku berło z orłem i piorunem. Niekiedy z boginią zwycięstwa Nike.
Zeus miał wielkie potomstwo z dużej ilości związków:
Zeus + Eris - Ate
Zeus + Metis (I żona) -Atena
Zeus + Temida (II żona) - Godziny, Hory- Dike, Eunomia, Eirene i Mojry- Kloto, Lachezis i Atropos
Zeus + Eurynome (III żona) - Trzy córki Charyty- Eufrozyne, Aglaja i Talia
Zeus + Leto (Latona) - Apollon i Artemida
Zeus + Hera (IV żona) - Ejlejtyja, Ares, Hefajstos, Hebe
Zeus + Demeter - Kora
Zeus + Mnemosyne - Muzy
Zeus + Dione - Afrodyta
Zeus + Maja - Hermes
Zeus + Semele - Dionizos
Zeus + nimfa Kalike - Endymion
Zeus + Ajgina - Ajakos
Zeus + Kallisto - Arkas
Zeus + Elektra - Dardanos
Zeus + Io - Epafos
Zeus + Danae - Perseusz
Zeus + Leda - Kastor, Polluks, Helena
Zeus + Europa - Minos, Radamantys, Sarpedon
Zeus + Antiopa - Amfion, Zetos
Zeus + Taleja - Palikowie
Zeus + Alkmena - Herakles
Zeus + Pluto - Tantal

Boginie

Afrodyta - (aphrós "Zrodzona z piany", anadyomene- "Wynurzona z wód" ). Bogini miłości i piękna, utożsamianą z rzymską Wenus, jedno z głównych bóstw panteonu greckiego. Pewne cechy Afrodyty wskazują na jej wschodnie pochodzenie. Afrodyta roztacza opiekę nad kochankami i ucieleśnia zmysłowe piękno, któremu każdy musi ulec. Według jednej z wersji miała powstać z piany morskiej zroszonej krwią okaleczonego boga nieba, Uranosa (Afrodyta-Urania), według innej, była córką Zeusa i Dione, boginią miłości zmysłowej, powszechnie spotykanej (jAfrodyta-Pandemia). Według kolejnej wersji córka Uranosa i Hemery. Afrodyta była żoną Hefajstosa. Z innych związków była matką Harmonii i Erosa (z Aresem) i Eneasza (z Anchizesem). Obok żeńskiego pojawia się też aspekt męski Afrodyty. Atrybuty Afrodyty to: przepaska (dostała ją od Charyt, dzięki tej szarfie każdy się w niej zakochiwał) i zwierciadło, róża i mirt. Zwierzęta jej poświęcone to: gołąb i wróbel, łabędź, zając i kozioł. Jej orszak składał się z Potos- rządza i Himeros- Tęsknota, którzy podróżowali przed rydwanem bogini, a także Hymen- bożek pieśni weselnej i Pejto- bogini miłosnej namowy. Czczona głównie na Cyprze, w Azji Mniejszej, Atenach, południowej Italii i na Sycylii.

Ananke - czyli "konieczność" bogini nieodwracalnego przeznaczenia, rządzącego losem bogów i ludzi. Według jednej z wersji była matką Moir. Ananke odgrywała ważną rolę w teologicznych spekulacjach orfików.

Artemida - dziewicza bogini lasów i łowów, utożsamiana z rzymską Dianą, córka Zeusa i Leto, bliźniacza siostra Apollona, tak samo piękna jak on. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. W wieku trzech lat, siedząc u ojca na kolanach zażyczyła sobie łuk i strzały, które były jej atrybutami. W jej orszaku znajdowało się 50 Okeanid i 20 nimf rzecznych. Jej przydomki to: Tauropolos- pogromczyni byków, Hippopolos- ujeżdżająca konie, Locheje- moc rażenia boleścią. Pani dzikich zwierząt, opiekunka rybaków i podróżnych na morzu. Patronka położnic, nowo narodzonych dzieci i młodzieży do momentu osiągnięcia dojrzałości. Bogini życzliwa i mściwa zarazem- przypisywano jej powodowanie nagłej śmierci, zwłaszcza u młodych kobiet (np. Niobe i jej dzieci). Przedstawiana jako piękna dziewczyna w tunice, sandałach. Od V wieku p.n.e. uważana za boginię Księżyca. Ze zwierząt została jej poświęcona łania, a z roślin laur.

Astraja - nazywana również Astrea- Dike. Córka Zeusa i Temidy (w innej wersji Astrajosa i Eos). Bogini sprawiedliwości. Po zgładzeniu została zmieniona w gwiazdozbiór Panny.

Ate - bogini zaślepienia i błędu. Według mitologii Hezjoda najstarsza córka Zeusa z jego związku z Eris. Z Ate związany jest mit o narodzinach Heraklesa: Hera nakłoniła Ejlejtyję, aby opóźniła narodziny herosa. Powróciła na Olimp i zaczęła przechwalać się swoją przebiegłością. Wtedy rozgniewany Zeus chwycił Ate, która podstępem ukryła przed nim oszustwo Hery, i przysiągł, że odtąd nigdy już nie będzie miała wstępu na Olimp. Trzymając za złote włosy i wywijając nią zrzucił Ate na ziemię.

Atena - Umiłowana córa Zeusa (miała prawo do noszenia egidy i ciskania piorunów), z którego głowy wyskoczyła w pełnej zbroi, w chwili narodzin. Jej matką była Metis, którą połknął Zeus. Była naczelnym bóstwem Aten, które zdobyła w rywalizacji z Posejdonem. Ku jej czci obchodzono święta: Plynteria, Arreforia i najwspanialsze- Panatenaje. Jej przydomki to: Pallas- Potrząsająca Dzidą, Partenos- Dziewica, Nike Apteros- Nike Bezskrzydła Atena Polias- opiekunka miasta, Promachos- wojenna, Hippia- pogromczyni koni. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. Bogini władców i ich pałaców położonych na akropolach miast. Później znana jako opiekunka małżeństwa, utożsamiana z rzymską Minerwą. Odrzuciła zaloty Hefajstosa, a Tejrezjasza, który zobaczył ją w kąpieli oślepiła. Zamieniła też Arachne w pająka. W przeciwieństwie do Aresa, była patronką wojny sprawiedliwej, strategii, taktyki i podstępów wojennych. Miejsce narodzin- rzeka Tritonia - przydomek Tritogeneia. Sprzyjała wszelkim sztukom i kunsztom. Wymyśliła koło garncarskie, ekierkę, jarzmo, radło, uprawę oliwek. Uważana za patronkę wszelkich zajęć typowych dla cywilizacji ludzkiej. Atrybuty: tarcza, hełm, dzida, drzewo oliwne. Zwierzęta: sowa. Opiekunka bohaterów. W Rzymie- Pallas.

Bia - "Moc", córka Pallasa i Styks, siostra Nike, Zelosa i Kratosa.

Briotomartis - córka Leto, wynalazła sieci łowieckie, trzymała na smyczy psy Artemidy.

Brizo - bogini księżyca z Delos.

Chloris - bogini kwiatów, uosobienie wiosny. Ukochana Zefira. Chloris była żoną Neleusa, ale wszystkie dwanaścioro dzieci z tego małżeństwa, z wyjątkiem Nestora, zabił później Herakles.

Demeter - czyli "Matka Jęczmienia". Jedno z najstarszych bóstw ziemi uprawnej, a przede wszystkim bogini zbóż. W mitologii rzymskiej nosiła imię Ceres. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. Demeter nie ma męża. Córka Kronosa i Rhei. W odróżnieniu od dziewiczej Artemidy jest istotą żeńską ujarzmioną przez Posejdona, który przybrał postać ogiera. Matka Plutosa, Iakchosa i Kory (Persefony) porwanej przez Hadesa, władcę świata podziemnego. Demeter była opiekunką życia osiadłego i spraw z nim związanych. Przedstawiana była jako poważna kobieta w wianku kłosów na głowie, z sierpem i pochodnią lub koszem owoców w ręku. Ona pokazała ludziom jak wypiekać chleb. Poświęcono jej: kłos, mak, złotogłów, miód. Ze zwierząt: żurawia i krowę. Demeter była, po Hestii, najłagodniejszym bóstwem greckiego panteonu. Rzadko kiedy zdarzało się, by jakiś śmiertelnik poniósł śmierć, bądź został przez nią skrzywdzony. Ośrodkiem jej kultu było Eleusis. Główne święta to: Tesmoforie (obchodzone tylko przez kobiety zamężne) i Talizje (święto żniw).

Eirene - bogini pokoju, jedna z Hor. Córka Zeusa i Temidy. Najczęściej wyobrażana była z małym Plutosem na ręku i rogiem obfitości. W mitologii rzymskiej uosobieniem Eirene był Pax.

Ejlejtyja - Patronka kobiet rodzących i połogu. Określała ona długość bólów porodowych i moment rozwiązania. Córka Zeusa i Hery. Hera często zakazywała jej towarzyszyć narodzinom licznych potomków Zeusa, aby tym samym przedłużyć męki rodzicielek. Na przykład kiedy za sprawą Zeusa Leto poczęła Artemidę i Apolla, Hera zmusiła ją do wędrówki po świecie w poszukiwaniu miejsca porodu. Podobnie było w przypadku Heraklesa. Ejlejtyja spowolniła jego narodziny, przez co nie objął tronu Myken. Według jednej z wersji uważana była za matkę Erosa, narodzonego w tym samym czasie co Gaja.

Eos - córka tytanów- Hyperiona i Thei. Siostra Selene i Heliosa, matka: za sprawą Astrajosa wiatrów: Zefira, Boreasza, Notosa oraz Gwiazdy Zarannej i Gwiazd. Para jej rumaków nosi imiona Błyszczący i Promienisty. Ponieważ rydwany jej rodzeństwa zaprzęgnięte są w cztery rumaki wskazuje to na wyższą pozycję boga Słońca i bogini Księżyca od Jutrzenki. W mitologii rzymskiej nazywana Aurorą. Pewnego razu Afrodyta, gdy zastała Eos w łóżku z Erosem, rzuciła na nią klątwę stałego pożądania śmiertelników. Najpierw zakochała się w Orioniem, potem Kefalosie, Kleitosie, a na końcu Ganimedesie i Titonosie. Poprosiła Zeusa by obdarzył go nieśmiertelnością. Zamieszkali w Etiopii, gdzie Eos urodziła synów- Memnona i Emationa. Po kilku latach Titonos zaczął się starzeć, gdyż Eos nie prosiła o wieczną młodość. Dobra bogini nie zostawiła ukochanego w potrzebie. W końcu bogowie ulitowali się nad nimi i zamienili Titonosa w świerszcza.

Empuza - bogini strachu, towarzyszka Hekate.

Artykul zapozyczony ze strony mysticearth.prv.pl