Nie zapomnij odwiedzić strony naszych partnerów - ich lubimy, ich polecamy!

SŁUCHAJ
ZALOGUJ SIĘ
ZAMKNIJ
Radio Paranormalium - zjawiska paranormalne - strona glowna
Logowanie przy użyciu kont z Facebooka itd. dostępne jest z poziomu forum

Bliskie spotkanie z Chúpacabrą


Dodano: 2005-03-09 14:37:09 · Wyświetleń: 22646
Zakładka Dodaj do zakładek · Udostępnij:  Facebook  Wykop  Twitter  WhatsApp
Jestem stałym czytelnikiem artykułów na temat Chupacabr i pomyślałem, że opowiem swoją historię. Mieszkam na północnym krańcu Perth w Zachodniej Australii. Życie tu jest bardzo fajne. Mamy możliwość podróżowania na olbrzymie odległości, a kiedy się już opuści tereny metropolii, rzadko można napotkać tereny zasiedlone i są one od siebie bardzo odległe. Perth jest geograficznie najbardziej odizolowanym miastem na świecie. Większość otaczających je obszarów to busz, którego terenów nikt nigdy nie odwiedził. Jeśli przyjrzycie się mapie Zachodniej Australii, zrozumiecie, co mam na myśli. Od chwili uzyskania prawa jazdy, jeżdżę na przejażdżki samochodowe do małych miasteczek. Lubię jeździć samotnie na duże odległości. Od czasu do czasu zabieram ze sobą przyjaciela. Jestem sercem związany z naturą, że się tak wyrażę. Najczęstszym celem moich wypadów w teren jest małe miasteczko położone na północ od Perth w odległości godziny i dwudziestu minut jazdy samochodem. Nosi ono nazwę Lancelin. Jeździmy tam i cały dzień uprawiamy surfing, potem wstępujemy do miejscowego baru na posiłek i wracamy do domu. Droga jest długa i dobra. Po obu jej stronach ciągnie się busz. Nazywa się ona Wielką Północną Autostradą i panuje na niej bardzo mały ruch. Po tych szczegółach stanowiących tło mojej historii mogę przejść do opisu wyda- rzeń, do których doszło wieczorem 12 grudnia 1997 roku.
Noc była stosunkowo chłodna. Był początek lata, lecz powietrze było jeszcze dosyć chłodne, a Księżyc był bliski pełni. Tamtego wieczoru ruszyłem swoim zwyczajem na wycieczkę do Lancelin razem z moim przyjaciel, który prosił, abym go zabrał ze sobą, twierdząc, że się nudzi. Byłem akurat po sprzeczce z mamą. Chciałem uciec od wszystkiego i znaleźć się sam z drogą przede mną i ciemnym, rozgwieżdżonym niebem nade mną. No i Jimmym Barnesem na stereo. Wyjechaliśmy o 20.15 i skierowaliśmy się w stronę północnej części Wanneroo, która biegnie skrajem Parku Narodowego Yanchep. Było bardzo ciemno i miałem włączone długie światła. Obaj paliliśmy papierosy i słuchaliśmy radia, kiedy nagle tuż przed samochodem na drogę wyskoczył kangur. Tego rodzaju wypadki są tu na porządku dziennym, w związku z czym nie byłem tym zaskoczony. Kangur jak zwykle stanął nieruchomo i wpatrywał się w światła samochodu. Wdepnąłem hamulec i zatrzymałem się pięć centymetrów przed nim. Kangur parsknął i pokicał na drugą stronę drogi. Gnój. Napędził nam strachu. Rozejrzałem się, sprawdziłem, czy nic nie nadjeżdża z tyłu, i powoli ruszyłem dalej. Gdy wjeżdżałem ze żwirowatego pobocza na drogę, usłyszałem pisk, jaki wydają dziki. Zwierzęta te należą do rzadkości na północ od Perth. Wiem, że są ich setki na południu, ale tu? Wątpię. Mój przyjaciel również usłyszał ten pisk i spojrzał na mnie zdziwiony. Zapytałem go, czy miałby ochotę rozejrzeć się. Odrzekł, że jeśli wysiądę z samochodu, zaatakuje pełną mocą 150 decybeli Jimmy'ego Barnesa wszystko, co się ukaże. Powiedziałem mu, żeby się nie wygłupiał i że chcę tylko sprawdzić, co wydało ten pisk. Prawdopodobnie i tak nic nie uda mi się zobaczyć, bo w pobliżu nie było żadnych świateł, z wyjątkiem świateł mojego samochodu. W schowku przy kierownicy miałem małą latarkę i wojskowy nóż. Kiedy je wziąłem, mój przyjaciel powiedział, że wyglądam, jakbym był bardzo głodny i szedł na coś zapolować. Bardzo śmieszne. Otworzyłem drzwi i przez chwilę nasłuchiwałem. Dobiegły mnie jedynie głosy świerszczy i jakby odgłos krótkiego oddechu, podobny do tego, jaki wydaje zmęczony kangur. Podszedłem do zarośli na odległość około 2 metrów od lewej strony samo- chodu i zobaczyłem coś niesamowitego, czego nigdy dotąd nie widziałem. Byłem zaszokowany i jednocześnie oszołomiony. Zdawało mi się, że mam przywidzenie. Przykucnąłem i zamarłem w bezruchu z nożem w jednej ręce i latarką w drugiej. Około 5 metrów ode mnie widać było w zaroślach obok kauczukowego drzewa dwoje wielkich czerwonych przeszywających spojrzeniem oczu. Miały średnicę połowy piłki tenisowej i niemal świeciły. Jedna ich część była jaśniejsza od pozostałej, prawdopodobnie za sprawą odbicia światła Księżyca od ich szklistej powierzchni. Następne, co pamiętam, to ponowny pisk i przemieszczenie się tego czegoś 3 metry w bok i 2 metry do przodu. Znalazło się na drodze w miejscu oświetlonym przez reflektory mojego samochodu. Wiedziałem, że mój przyjaciel widział to również, ponieważ wołał mnie, nalegając, abym wrócił do samochodu i żebyśmy się stamtąd wynieśli. Cofnąłem się i wsiadłem do samochodu. Zamknęliśmy okna i drzwi. Ściszyłem radio i zaczęliśmy się zastanawiać, co to takiego. Było wciąż widoczne. Siedziało na drodze i poruszało głową w górę i w dół, jakby coś jadło. Przez minutę trwała absolutna cisza, po czym to coś ruszyło w kierunku pobocza. Czuliśmy się, jakbyśmy byli w ZOO i oglądali przez grube przezroczyste płyty śmiertelnie niebezpieczną bestię, wiedząc, że można bez obaw przylepić do nich nos. Wiedziałem, że to coś nie może nas widzieć, ponieważ oślepiały je nasze światła. Kiedy wyłoniło się z zarośli, było zupełnie zdezorientowane. To coś w niczym nie przypominało czegokolwiek, co dotąd widzieliśmy, nawet w telewizji. Było włochate jak szympans i miało długie, splątane włosy, a także duży łeb i zęby. Wiem, że w Australii nie ma zwierzęcia z tak wielkimi zębami, a cóż dopiero w rejonie Perth! Jego wielkie zęby mięsoźercy wystawały ponad dolną wargę, zaś oczy płonęły niczym węgle. Nawet z wnętrza samochodu było czuć obrzydliwy smród, j akby siarki. Śmierdziało j ak mieszanina krwi i potu z domieszką siarki - kompletna zgnilizna. To coś na wpół szło, na wpół stało, podskakując w czasie przemieszczania się, jak gdyby węsząc. Ani na moment nie spuściło wzroku z samochodu. W pysku trzymało część kangura, pewnie towarzysza tego, którego omal nie przejechaliśmy. To coś miało duże szpiczaste uszy i brak ogona. Stojąc na czterech łapach mierzyło około 3 stóp (0,9 m) wzrostu, a w wyprostowanej pozycji blisko 5 stóp (1,5 m). Zauważyłem też, że miało spłaszczony nos jak u pekińczyka. Wydawało okropne dźwięki, piszcząc i prychając, jak gdyby miało za chwilę zdechnąć lub coś w tym rodzaju. Mój przyjaciel szeptem doradzał mi, abym wprowadził silnik na wysokie obroty, puścił sprzęgło i spróbował to coś uderzyć. Ponieważ to coś jadło sobie spokojnie obiad na drodze nic z nas sobie nie robiąc, uznałem, że to dobry pomysł. Powoli wcisnąłem sprzęgło i wrzuciłem pierwszy bieg. Dodając gazu policzyłem do trzech i zwolniłem sprzęgło. Koła zabuksowały. To coś na moment zamarło w bezruchu i spojrzało na nas. Potem spojrzało w stronę krzaków i w ułamku sekundy śmignęło w górę razem ze swoim posiłkiem, jakby miało sprężyny zamiast nóg. Chybiłem. Kiedy odjechaliśmy, spojrzałem we wsteczne lusterko i zobaczyłem to na drzewie kauczukowym, dokładnie nad miejscem, w którym zauważyłem je po raz pierwszy, zanim weszło na drogę. Nadal trzymało w pysku swoją zdobycz. Nie muszę chyba dodawać, że już się nie zatrzymywaliśmy. Miałem dosyć. Nigdy z nikim nie rozmawiałem o tym zdarzeniu. Liczyłem, że ktoś tam, na szerokim świecie, rzuci kiedyś światło na to, co widzieliśmy tamtej nocy. Nie rozmawiam z moim przyjacielem na ten temat, ponieważ po wydarzeniach tamtej nocy boi się zwierząt. Osobiście jestem przyjaźnie nastawiony do zwierzaków i zrobiłbym dla nich wiele. Mój przyjaciel natomiast wręcz odwrotnie.
(Proszę o niepodawanie mojego nazwiska).
Przełożył Jerzy Florczykowski (kwartalnik UFO)

Kopiowanie i umieszczanie naszych treści na łamach innych serwisów jest dozwolone na zasadach opisanych w licencji.
Komentarze · Dodaj komentarz
  • Monomagnum
    (2008-12-29 18:19:27)
      📧 pw | 👮 raport

    Muszę przyznać ze to jeden z najciekawszych artykułów na temat Chupacabry jaki udało mi się przeczytać. Dziwi mnie fakt ze niema tutaj żadnego komentarza. Moim zdaniem jest to właśnie Chupacabra, co wynika z opisu lecz kiedy czytałem artykuł na temat demonów, towarzyszył im zapach siarki. Nie sugeruje ze to właśnie był jeden z nich aczkolwiek staje przedemną pytanie:
    - czym jest właściwie Chupakabra, może to zwierze a może, no właśnie co?
    Pozdrawiam


    | Odpowiedz



  • klusek
    (2009-02-09 20:39:25)
    | 👮 raport

    Bardzo interesujący artykuł lecz to jest niczym Hollywoodzki film.Może to prawdziwa historia ale jak często czytałem Chupakabra występuje najczęściej na jakichś pustynnych terenach i nie zjada kangurów.Możliwe ,że Chupakabra przeniosła sie z Meksyku do Australii??Hmmm..... Może.. Pozdrowionka :)


    | Odpowiedz



  • Wiewiur111
    (2009-02-10 15:16:58)
    | 👮 raport

    W jednej z popularniejszych stron, bardziej poinformowanych niż ta, czytałem ostatnio, że już dawno temu zdemaskowano Chupacabrę, którą okazał(a) się... hieną. Czerwone oczy mogły być właśnie efektem odbicia światła, lub po prostu chorobą źrenic. Istnieje wiele wyjaśnień. Tego tajemniczego pisku chyba nie muszę wyjaśniać... Często ludzie, kiedy są poddani dużym emocjom, mogą wyolbrzymić wszystko co widzą i słyszą... ja osobiście także spotkałem się z takim zachowaniem, z mojej strony.


    | Odpowiedz



  • Ivellios
    (2009-02-10 18:10:18)
      📧 pw | 👮 raport

    Wiewiur111, ty mówisz o JEDNYM przypadku, w którym stworzenie nazwano "chupacabrą". Nie wszystkie chupy to hieny...


    | Odpowiedz



  • czarek986
    (2009-03-29 09:30:23)
    | 👮 raport

    Super artykuł przeczytałem cały najpierw myślałem że zmyślone ale podałeś tyle szczegów nawet nazwe drzewa na jakie zwiał.Osobiście wierze ci i możliwe że chupa nie jest odosobnionym zwierzęciem i że żyje w wielu miejscach(a przecierz w australi żyje wiele niebezpiecznych zwierząt).Chce zaznaczyć że chupa z tego artykułu na uszy a ta z Ameryki
    nie ale poza tym opis jest bardzo podobny a i jeszcze jedno jeżeli administratoży mają kontakt z twórcą artykułu to czy mogli by poprosić choćby o rysunek tej bestii.


    | Odpowiedz



  • fantasmagoria
    (2009-06-17 21:42:01)
    | 👮 raport

    A mnie się właśnie wydaje, że w rzetelnej relacji nie powinno byc aż tylu szczegółów(kto się zastanawia nad rodzajem drzewa w takie chwili??) Ale opowiadań o 'chupach' jest tyle że może to nawet być po prostu jakiś 'naturalny' zwierz.


    | Odpowiedz



  • Pionas666
    (2010-01-01 23:27:19)
    | 👮 raport

    Klusek nie ma racji twierdząc że Chupacabra pojawia się na terenach pustynnych. Ona kocha dżunglę a na Puertoryko takowa jest. Poza tym doniesienia o tym stworze pochodzą z wielu zakątków świata w tym tagrze z Polski. Pozdro


    | Odpowiedz



  • Azazel
    (2010-03-05 09:06:04)
    | 👮 raport

    Ciekawi mnie tylko jedno jak ten pan był w stanie w nocy na nieoświetlonej drodze we wstecznym lusterku zobaczyć to coś na drzewie dokładnie w tym samym miejscu co wcześniej z kawałkiem kangura w pysku. Musi mieć bardzo dobry wzrok:)


    | Odpowiedz



  • A_M_A_R_O_C_K
    (2011-09-15 00:21:35)
    | 👮 raport

    Jestem w stanie zaakceptować istnienie zwierzęcia mającego takie cechy budowy ciała a w dodatku występującego na podobnych rodzajach terenów w różnych zakątkach świata. Nie chcę orzekać o prawdziwości sprawozdania ale jedno mnie zastanawia. Pojawiający się w większości relacji "zapach siarki". Może to jakaś forma wydzieliny zapachowej? Jak myślicie? A to, że chłopak przytoczył konkretną nazwę drzewa to nic dziwnego. Tam jest ono tak popularne jak u nas topola np.


    | Odpowiedz



  • wilkołaczek
    (2011-12-13 15:46:35)
    | 👮 raport

    Kurcze, strasznie mało o wyglądzie tego stworzenia.. A poza tym zachowanie autora tego doniesienia jest jakieś nie takie.. No szczerze, kto z Was by się zachował tak jak on? Chodzi mi o to wyjście z auta. Jakieś zwierze, które jest spisane i ogólnie znane i spotykane mogło go zaatakować.. Nie żebym coś sugerowała, ale czy ten koleś po prostu się czegoś nie napił na spółę z tym kumplem?
    A co do zapachu siarki. Możliwe, zgadzam się, A_M_A_R_O_C_K. tyle, że wątpię by była to właśnie siarka, raczej coś co podobnie pachnie. Siarka to silna trucizna. Acha, i proszę nie nazywać mi zwierzątek "gnojami". skąd ten kangur miał wiedzieć, że zaraz jakieś parę ton żelastwa będzie tamtędy jechać? I to mówi ten co wszystko zrobi dla zwierząt?
    No, pokój


    | Odpowiedz



  • MoniaXXX
    (2011-12-28 23:19:15)
    | 👮 raport

    Bardzo ciekawy artykuł. Bardziej wierzę niż nie wierzę. Moja siostra wciąż upiera się że kiedyś (wtedy miała około 6 lat) widziała wieczorem czerwone ślepia. Pamiętam jak wpadła zapłakana do kuchni i mówiła ciągle o czerwonych oczach. Teraz ma 15 lat i wciąż utrzymuje że to widziała. Niestety nikt poza mną jej nie wierzy.


    | Odpowiedz



  • del gado
    (2013-09-10 02:04:26)
    | 👮 raport

    wszystko ok ale czy tam u nich lato zaczyna sie w grudniu?


    | Odpowiedz



  • kszemien
    (2014-12-02 17:29:49)
      📧 pw | 📧 email | 👮 raport

    o ile się nie mylę to Chúpacabra jest z Meksyku i nigdzie stamtąd ni euciekła


    | Odpowiedz



Dodaj komentarz
Twój nick:
E-mail (opcjonalnie):
Komentarz:



Powiadamiaj o odpowiedziach na mój komentarz
(wymagany email):

Zanim napiszesz komentarz, zapoznaj się z zasadami publikowania komentarzy.

Uwaga: Jeśli chcesz odpowiedzieć na komentarz innego użytkownika, prosimy skorzystaj z przycisku "Odpowiedz". Pozwoli to uniknąć w przyszłości bałaganu w dyskusji.
Tagi
Inne artykuły
z działu
SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI
PROGRAM NA DZIŚ
WESPRZYJ
RADIO PARANORMALIUM
POLECANE KSIĄŻKI
NAJNOWSZE FILMY
Arkadiusz Miazga
Czas Tajemnic - blog Damiana Treli
Forum Portalu Infra
Głos Lektora
Instytut Roberta Noble
Księgarnia-Galeria Nieznany Świat, księgarnia ezoteryczna, sklep ezoteryczny, online, Warszawa
Paranormalne.pl
Player FM
Portal Infra
Poszukiwacze Nieznanego. Blog Arkadiusza Czai
Poznajemy Nieznane
The Monroe Institute Polska
UFO-Relacje.pl - polska baza relacji o obserwacjach UFO
Skontaktuj się z nami
tel 32 7460008 tel kom. 530620493 Skype radio.paranormalium.pl E-mail: radio@paranormalium.pl Formularz kontaktowy Polityka prywatności
Copyright © 2004-2024 by Radio Paranormalium