Istnieją ludzie, którzy w najlepszym razie uważają Tarot za frywolną rozrywkę, w najgorszym zaś - za pogoń za złem lub oszukańczą praktykę. O ile nie mieszkasz w wyjątkowej i w pewien sposób odizolowanej społeczności, my tarociści okazjonalnie spotykamy ludzi, którzy niezłomnie (i głośno!) trzymają się tych poglądów. Dla naszego własnego spokoju i utrzymania efektywności w odczytywaniu ważne jest to, abyśmy tę negatywną energię powodowaną przez uprzedzenia i oskarżenia rozsiali, wykorzystując przeciwne im fakty.

W zależności od tego kto je podnosi, w większości przypadków te oskarżenia nie czynią szkody. Czasami jednak takie lekceważące komentarze mogą negatywnie wpłynąć na wzrost naszej praktyki odczytywania Tarota oraz ogólnie wpłynąć na postrzeganie Tarota przez ogół społeczeństwa. Trzeba więc stawić im czoła natychmiast!

W swojej praktyce odkryłam, że najbardziej efektywną odpowiedzią na negatywność zakorzenioną w ignorancji jest podwójne ukłucie. Pierwszym ukłuciem jest coś, co nazwałam "Tarotem Sceptyka". Drugie to dyskusja o korespondencji Tarota z innymi mistycznymi tradycjami. Operatywne jest tutaj słowo "krótko". O każdej z tych mistycznych korespondencji można by napisać serię rozpraw o objętości książki, i tak też zresztą stało się w wielu przypadkach.

Tarot Sceptyka

Tarot jest idealnie dopasowany do sceptyków! Tak długo jak towarzyszy mu otwarty umysł, sceptycyzm prowadzi do dogłębnego zbadania prawdy. Sceptycy są zmotywowani by dokopać się pod powierzchnię problemu, aby spenetrować i wydobyć prawdę. Pracują, by przedostać się przez powierzchowne maski, których celem jest oszustwo.

Tarot zwraca się do głębszych źródeł znaczenia, które przenikają nasze najgłębsze warstwy świadomości. Te głębsze warstwy świadomości zawierają uniwersalne zespoły energii, które nazwano "archetypami". Psychologia archetypowa to dobrze uznawane podejście do rozumienia ludzkiej psyche przez naukowców badających społeczność, takich jak antropolodzy, pracownicy społeczni i edukatorzy. Fenomenalne dzieło życia Josepha Campbella stanowiło międzykulturową eksplorację poprzez archetypy i ich wpływ na psyche, społeczność, kulturę i ewolucję.

Wielkie Arkana przedstawiają szeroki zakres archetypów, zaś interpretatorzy Tarota pokazują, jak te tarotowe archetypy uczą o wzroście i rozwoju człowieka z punktu widzenia psychologicznego, duchowego czy też fizycznego. Gdy sceptyk podważa mój wybór zawodu, nazywając go "zwykłym przepowiadaniem przyszłości", ja wskazuję na "Fool`s Journey to Wholeness" (Podróż Głupca do Całości) jako na archetypową historię, ukazującą ponadczasową prawdę o ludzkim doświadczeniu. To jest właśnie to, co odróżnia Tarot od przesytu nowych kart, jakie pojawiły się w ciągu ostatnich dziesięciu lat, takich jak te ukazujące anioły, slogany, itd. Ja nie jestem przepowiadaczką przyszłości - jestem osobą odczytującą starożytną, mądrą wyrocznię, której celem jest odpowiadać na pytania dotyczące miłości, zdrowia i przedsiębiorczości. Gdy pytają mnie, czy to naprawdę działa, zawsze z przekonaniem odpowiadam: "Tak, to działa! W jaki sposób niedziałający system wróżb mógłby przetrwać całe wieki?".

"Diabelska Talia Kart"

Gdy słyszę oskarżenia że Tarot jest dziełem diabła (rzadko tak się dzieje, ponieważ większość ludzi w to wierzących nie mówi mi tego wprost), wskazuję na korespondencje Tarota z wieloma innymi mistycznymi tradycjami, jak też na fakt że wielu tarocistów pozostaje głęboko wierzącymi zwolennikami między innymi chrześcijaństwa, judaizmu, islamu, buddyzmu.

Mark Patrick Hederman, autor książki "Tarot - Talisman or Taboo?" (wyd. Currach Press, 2003), jest mnichem i filozofem, który napisał fascynujący traktat poświęcony związkowi chrześcijaństwa z Tarotem. Powołując się na "Meditations on the Tarot: A Journey into Christian Hermeticism" (wyd. Element Classic Editions) oraz książkę Sally Nichols "Jung and the Tarot", przedstawia interesującą interpretację Wielkich Arkan, która łączy chrześcijański hermetyzm z jungowską psychologią. Książka ta będzie niewątpliwie wielką przyjemnością i ulgą dla współczesnych początkujących chrześcijańskich tarocistów. Hederman jednakże rzuca nieodwołalne oskarżenie wobec używania kart do wróżenia, jak też używa słowa "okultyzm" w sposób lekceważący! Głęboko szanuje on Tarot z uwagi na jego ezoteryczną wiedzę oraz zastosowanie w medytacji:

"Przez trzy stulecia był on [Tarot] wykorzystywany przez okultystów i kartomantów, w takim stopniu że został okryty złą sławą. Ludzie od niego uciekają. Słyszałem, jak nazywano go "diabelską talią". Stał się czymś w rodzaju kozła ofiarnego. A zanim to się stało, Tarot był wykorzystany w idealnie nieszkodliwym kontekście i rozwijany wewnątrz tradycyjnego symbolizmu chrześcijańskiego. To, że zostało to zmonopolizowane przez osoby czerpiące korzyści i przepowiadaczy przyszłości, zakazane przez głosicieli paniki i alarmistów, zabronione przez władze zarówno świeckie jak i kościelne, jest zrozumiałe. Karty mogą stanowić źródło osobistej integracji i autonomii, która nie podoba się tym, którzy pragną kontrolować innych" (str. 98).

Hederman błyskotliwie przekazał w tym stwierdzeniu wiele głębokich chrześcijańskich perspektyw. "Zaczerpnął" głębokiej natury Tarota względem Chrześcijaństwa (by wzbudzić ponownie zainteresowanie chrześcijan Tarotem), skrytykował wróżbiarstwo (jako efektywną technikę samoochrony) ORAZ rozprzestrzenianie paniki, jak też precyzyjnie wskazał, dlaczego Tarot jest odrzucany przez tradycyjną religię. Hederman reprezentuje radykalny kraniec teologii chrześcijańskiej, szanując Tarot. Co ironiczne, w ostatnim rozdziale swojej książki po zamachach z 11 września wykonuje odczyt wespół z niewielką grupą ludzi, co podejrzanie brzmi jak wiara we wróżebną moc Tarota!

"Karta numer jeden (która, jak się okazało, przedstawiała Czarownika), jako pierwszy rok nowego wieku, reprezentuje inteligencję, zdolność, samoprzekonanie, umiejętność kreowania własnego życia, własnego przeznaczenia. Taka płynność oparta jest na harmonicznej zmienności i równowadze pomiędzy świadomością a nieświadomością. Ci, którzy poznali mądrość że Tarot może uczyć, prawdopodobnie bardziej będą w stanie ukazać nam drogę ku postępowi" (str. 222).

Smutna prawda jest taka, że prawdopodobnie nie uda nam się w inny sposób przekonać tych, którzy uważają Tarot za dzieło diabła. To uprzedzenie posiada głębokie i przenikające korzenie. Słowo "diabeł" (z ang. "devil") wywodzi się od słowa "devi" oznaczającego kobietę, oraz "deva" oznaczającego indoazjatyckie bóstwo. Demonizuje się Bogów i Boginie czczonych przez społeczność, wobec której uciskająca ją grupa chce stosować represje.

Wielu uczniów uczęszczających do kościołów swoje zainteresowanie Tarotem utrzymuje w tajemnicy

Większość moich uczniów, którzy są członkami tradycyjnych kongregacji religijnych, unika wspominania o Tarocie swoim kościelnym grupom, ponieważ obawiają się represji i odrzucenia. Jeden z moich najbardziej oddanych uczniów sprawuje również ważną funkcję w kościele i ma głębokie obawy, że członkowie jej zrzeszenia odkryją, że pasjonuje się naukami Tarota. Krótko mówiąc, prowadzi "podwójne" życie, co jest dla niej smutne i frustrujące. Musi polegać na własnej intuicji, która prowadzi ją tak aby ta kwestia pozostała tajemnicą. Jakże to niefortunne, że Tarot został uznany za "świętokradztwo" i tym samym zepchnięty do rangi tabu! Ta uczennica Tarota chciałaby podzielić się ze swoimi przyjaciółmi niezwykłymi spostrzeżeniami Tarota w kwestii bycia człowiekiem, szczególnie że cieszy się tymi naukami w swojej jesieni życia. Chciałaby tylko pokazać, jak Tarot przyciąga mocne przekazy które są transformatywne zarówno zbiorowo jak i indywidualnie - szczególnie swojej grupie społecznej, która aktywnie udziela duchowych wskazówek i porad.

Podobnie jak ta uczennica, wielu tarocistów będzie musiało dokonać mądrego osądu w kwestii potencjalnie dziwnego dualizmu w ich życiu, decydując jak wiele przekazać innym i z kim mogą bezpiecznie dzielić swoje szczere zainteresowanie Tarotem.

Ci sami religijni denuncjatorzy Tarota powiedzą również, że jego związek z diabłem jest udowodniony przez fakt, że Tarot jest nauką okultystyczną. Osoby uczące się okultyzmu nie są czcicielami diabła! Okultyzm oznacza po prostu, że coś jest "ukryte", jednak samo to słowo zostało umoczone w negatywnych i budzących grozę skojarzeniach. Jakże interesujące jest to, że kultura zachodu zinterpretowała coś co jest ukryte jako coś złego, przerażającego, jako tabu. Tarot ujawnia to, co jest ukryte, niewątpliwie w sposób nieprzepraszający czyniąc z tego część tradycji okultystycznej.

Społeczności ezoteryczne umiejscowiły Tarot w samym centrum swojej działalności

Dla wielu osób studiowanie Tarota staje się zajęciem na całe życie, ponieważ jego lekcje są rozległe. Historycznie, na przestrzeni wieków to właśnie wybitne kobiety i mężczyźni postanawiali zająć się Tarotem. Mądrość, wiedza i ekscytacja Tarotem ujęły wielu słynnych, wybitnych, spostrzegawczych i kreatywnych ludzi. Społeczności ezoteryczne, takie jak Wolnomularze, Różokrzyżowcy czy Zakon Złotego Świtu umiejscowiły Tarota wewnątrz swojego porządku studiów i praktyk duchowych. Współcześnie prominentnymi członkami grup uczniów Tarota są alternatywni uzdrowiciele, psychoterapeuci, alchemicy, filozofowie, uczeni zajmujący się religią oraz spirytualiści.

Kathleen Madows, unexplained-mysteries.com
Tłumaczenie i opracowanie: Ivellios

Kathleen Meadows mieszka w Kanadzie i posiada tytuł Magistra Psychologii Religii. Wiele podobnych artykułów poświęconych Tarotowi publikuje na łamach swojej strony internetowej www.tarotbykathleen.ca