Szeroki na 480 kilometrów krater (obok zdjęcie satelitarne) został odkryty pod wschodnioarktyczną pokrywą lodową. Naukowcy mówią na temat tego odkrycia, że może to być ślad po uderzeniu pierwszego masywnego meteorytu 250 milionów lat temu. Osobliwość na Ziemi Wilkesa została odnaleziona przy pomocy satelitów NASA, sporządzających mapę subtelnych różnic w wadze Ziemi.

"Uderzenie na Ziemi Wilkesa było większe niż to, które zabiło dinozaury", powiedział profesor Ralph Von Frese z Uniwersytetu Stanowego w Ohio w USA. Jeżeli krater naprawdę powstał w tamtym czasie, to Von Frese i jego koledzy sądzą, że będzie to interesujące jako możliwa przyczyna "wielkiego wymierania" - największych masowych wyginięć na całej Ziemi, kiedy to z powierzchni planety zniknęło 95% morskich i 70% lądowych zwierząt. Niektórzy naukowcy podejrzewali, że wymarcie w okresie permu i triasu mogło nastąpić nagle - wskutek zmian środowiskowych, jakie przyniosło uderzenie olbrzymiej skały kosmicznej. Jest to podobny argument do tego, który wyjaśnia koniec ery dinozaurów, który nastąpił 65 milionów lat temu.

Struktura geologiczna, znana jako Wzgórze Bedouta, znajdująca się na dnie morskim w okolicach Australii jest brana pod uwagę jako możliwy krater powstały wskutek upadku meteorytu. Jednakże wytłumaczenie wielkiego umierania uderzeniem to argument, który trudno potwierdzić.

Ziemia mogła zostać uderzona przez obiekt pozaziemski, był to jednak prawdopodobnie zaledwie fragment jakiegoś większego zabójcy z kosmosu - uważają inni badacze.

Zespół z Ohio użył zmienności grawitacyjnych oszacowanych na podstawie danych na temat powierzchni Antarktydy pochodzących z satelity Grace należącego do Amerykańskiej Przestrzeni Kosmicznej. Członkowie zespołu pochodzą z USA, Rosji i Korei.

Informacja o kraterze została przedstawiona po raz pierwszy podczas Zgromadzenia Amerykańskiego Stowarzyszenia Geofizycznego w Baltimore w czerwcu br.

BBC NEWS
Tłumaczenie: Ivellios