Jedno z najlepiej udokumentowanych zdarzeń z udziałem UFO miało miejsce na niebie nad Teheranem w Iranie w nocy z 18 na 19 września 1976 roku, gdy nad chronionym obszarem stolicy zaobserwowano NOL-a. W pościg za obiektem wystartowały dwa wykonane w USA odrzutowce F-4 Phantom II należące do Irańskich Imperialnych Sił Powietrznych, gdy jednak piloci zbliżyli się do celu, działanie ich systemów komunikacyjnych i broni pokładowej zostało nagle zakłócone. Incydent został potwierdzony przez wysoko postawionych oficerów Irańskich Sił Powietrznych oraz udokumentowany później przez kilka agencji pracujących dla armii USA.

Porucznik generał Azarbarzin, zastępca szefa działu operacyjnego w Irańskich Imperialnych Siłach Powietrznych, w wywiadzie udzielonym w 1977 roku potwierdził wystąpienie silnego efektu elektromagnetycznego, jakiego doświadczyły dwa F-4:

"To prawda. Obydwa odrzutowce wystartowały i zbliżały się do celu, wystąpiły jednak silne zakłócenia. Prawie cała pokładowa awionika przestała funkcjonować... Odrzutowce nie mogły wystrzelić rakiet z powodu silnych zakłóceń... technologia, jaką [UFO] wykorzystywało do zagłuszania, była czymś, czego do tej pory nie mieliśmy i do dziś nie posiadamy. Ona po prostu nie istnieje, ponieważ pasmo było bardzo szerokie i mogło zagłuszać inne pasma i różne częstotliwości w tym samym czasie. To bardzo nietypowe".

Generał Nader Yousefi, komandor operacyjny bazy i człowiek numer trzy w Irańskich Imperialnych Siłach Powietrznych, autoryzował misję przechwycenia oraz był świadkiem, jak opisywał w wywiadzie dla telewizji:

"Zakończyłem kontakt [z Wieżą Kontroli Lotów] i pobiegłem na balkon sprawdzić, czy uda mi się zobaczyć ten obiekt. Między gwiazdami zauważyłem jedną, dużą, która była co najmniej dwa razy większa niż normalnie... to się działo jakieś 19 kilometrów stamtąd, utraciliśmy łączność i nie słyszałem żadnych przekazów od pilotów, byłem więc przerażony tym, co się stanie, i co stało się z pilotami. Poprosiłem kontrolera lotów, aby rozkazał im kontynuowanie misji i sprawdzenie, czy mogą uzyskać więcej informacji od obiektu latającego... to [UFO] leciało w ich kierunku, próbowali je zestrzelić, gdy nacisnęli spust - ten nie działał, nie mogli wystrzelić rakiet".

Kolejność zdarzeń można odtworzyć zarówno ze źródeł irańskich jak i z odtajnionych dokumentów amerykańskiego wywiadu:

18 września pomiędzy 22:30 a 23:15 Wieża Kontroli Lotów na lotnisku w Mehrabad odebrała kilka doniesień o niezidentyfikowanym obiekcie wiszącym 300 metrów nad powierzchnią gruntu w północnej części Teheranu. Nadzorca na nocnej zmianie, Hossain Perouzi, początkowo nie zwracał na niego zbytniej uwagi. System radarowy został wyłączony z powodu konieczności naprawy. Po otrzymaniu czwartego telefonu o 23:15 Perouzi przeszedł do budynku naprzeciwko wieży i obserwował UFO przy pomocy lornetek:

"Nagle zobaczyłem go. Był prostokątnego kształtu, prawdopodobnie długi na siedem do ośmiu metrów i szeroki na jakieś dwa metry. Na podstawie moich późniejszych obserwacji stwierdziłem, że prawdopodobnie był cylindryczny. Jego dwie końcówki pulsowały jaskrawoniebieskim światłem. W okolicy środkowej części cylindra znajdowało się małe czerwone światło, które obracało się w kółko... byłem zaszokowany. Nie wiedziałem, co o tym myśleć. Niewątpliwie, na niebie nad Teheranem znajdował się bardzo dziwny obiekt".

Pół godziny po północy 19 września Perouzi zatelefonował do Dowództwa Sił Powietrznych, aby donieść o UFO. Komandor bazy z kolei skontaktował się z generałem Yousefi, który wysłał odrzutowiec F-4 Phantom z Bazy Sił Powietrznych w Shahrokhi w celu zbadania. Pierwszy start odrzutowca został podsumowany w "Memorandum Sprawozdawczym" amerykańskiego Biura Attache Obrony (Defence Attache Office, w skrócie DAO) w Teheranie:

"F-4 wystartował o 1:30 i wyruszył w kierunku punktu znajdującego się około 75 kilometrów na północ od Teheranu. Z powodu swojej jaskrawości, obiekt był dobrze widoczny z odległości 110 kilometrów. Gdy F-4 zbliżył się na odległość 46 kilometrów, wszystkie przyrządy pokładowe i komunikacyjne (UHF i Interkom) przestały działać. Pilot postanowił przerwać pościg i powrócić do Shahrokhi. Gdy F-4 oddalił się od obiektu i przypuszczalnie nie stanowił dla niego już zagrożenia, instrumenty pokładowe i komunikacyjne znów zaczęły działać".



O 1:40 generał Yousefi wysłał w pościg drugiego F-4 pilotowanego przez porucznika Jafariego, który szybko nawiązał kontakt radarowy z UFO. Tak memorandum DAO opisuje zdarzenia podczas drugiego pościgu:

"Rozmiar podany przez radar był porównywalny do tankowca [Boeing] 707. Wizualnie, rozmiary obiektu były trudne do oszacowania z uwagi na intensywne świecenie. Obiekt emitował błyskające światła rozmieszczone prostokątnie, na przemian niebieskie, zielone, czerwone i pomarańczowe. Światła zmieniały się tak szybko, że wszystkie kolory były widoczne jednocześnie".

"Obiekt i ścigający go F-4 kontynuowały kurs na południe Teheranu, do momentu gdy z obiektu wyłonił się drugi jaskrawo oświetlony pojazd, rozmiarów 0,5 do 0,33 księżyca. Drugi obiekt leciał prosto w kierunku F-4 z bardzo dużą szybkością. Pilot próbował wystrzelić w jego kierunku rakietę AIM-9, wtedy jednak panel kontroli działa przestał funkcjonować i wysiadły wszystkie urządzenia komunikacyjne (UHF i Interkom). W tym momencie pilot zainicjował odwrót i gwałtownie obniżył lot, by oddalić się od obiektu".

System elektryczny samolotu zaczął działać ponownie w momencie, gdy F-4 osiągnął pewną odległość od UFO. Mniejszy obiekt powrócił do pojazdu-matki, pojawił się jednak drugi i leciał w kierunku ziemi. Generał Yousefi obserwował lądowanie z balkonu swojego mieszkania w Teheranie:

"Zszedł i wylądował na ziemi, teraz następowała komunikacja między statkiem-matką a tym małym obiektem latającym, widać było, że światła z jednego reagowały na światła z drugiego".

Tej nocy miały miejsce jeszcze inne dziwne zdarzenia. UFO wydawało się śledzić F-4 gdy ten zbliżał się do pasa startowego, a cywilny liniowiec napotkał na problemy komunikacyjne, choć niczego nie widział. Tak memorandum DAO opisuje dochodzenie przeprowadzone tamtego rana:

"W czasie dnia załoga F-4 została zabrana helikopterem w okolice miejsca, gdzie obiekt przypuszczalnie wylądował. Na miejscu nie znaleziono niczego (było to wyschnięte jezioro), gdy jednak zatoczyli koło na zachód od tego obszaru, odebrali bardzo wyraźny sygnał brzęczenia. W miejscu, w którym sygnał był najsilniejszy, znajdował się mały dom z ogródkiem. Wylądowali tam i zapytali mieszkańców, czy zauważyli coś dziwnego ostatniej nocy. Ludzie opowiedzieli o głośnym hałasie i bardzo jasnym świetle przypominającym błyskawicę".

Tutaj ślad się urywa. Choć Biuro Attache dodało, że obszar ten został sprawdzony pod kątem możliwego promieniowania i że "więcej informacji zostanie przekazane gdy tylko będą dostępne", nie ujawniono szczegółów dotyczących sygnału brzęczenia oraz świadków na ziemi. Raport opublikowany w 1978 roku w tajnym dzienniku wojskowym USA "MIJI Quarterly" po prostu powtarza fakty zawarte w pierwotnej wiadomości z Biura Attache Obrony, aczkolwiek autor rozpoczyna artykuł takim oto interesującym spostrzeżeniem:

"Czassami w swojej karierze każdy pilot może się spodziewać napotkania na dziwne, nietypowe zdarzenia, które nigdy nie zostaną w sposób zadowalający lub w całości wyjaśnione w drodze logicznego lub późniejszego dochodzenia. Niniejszy artykuł opisuje takie właśnie zdarzenie, o którym pod koniec 1976 roku doniosły załogi dwóch odrzutowców F-4 Phantom należących do Irańskich Imperialnych Sił Powietrznych. Nie podano żadnych dodatkowych informacji ani też wyjaśnienia dziwnych zdarzeń; historia zostanie schowana i prawdopodobnie zachowana, niemniej jednak jest to interesująca i, być może, niepokojąca lektura".

Zarejestrowane ostatnio zeznania złożone przez generałów Irańskich Sił Powietrznych, Nadera Yousefiego i Mahmuda Sabahata (obecnie na emeryturze, przebywających na emigracji w Stanach Zjednoczonych), ujawniły, że generał John Secord, szef misji US Air Force w Iranie, wziął udział w spotkaniu na wysokim szczeblu z irańskimi władzami i pilotami oraz kontrolerami ruchu lotniczego zamieszanymi w ten incydent. W taki sposób "Ocena" dokonana przez Agenncję Bezpieczeństwa Wywiadu (Defense Intelligence Agency, w skrócie DIA) podsumowała najbardziej istotne elementy irańskiego incydentu:

"Zadziwiający raport. Ten przypadek jest klasykiem, który spełnia wszystkie kryteria niezbędne do prawidłowego badania zjawiska UFO:

a) Obiekt był widziany pprzez wielu świadków z wielu miejsc (t. j. Shemiram, Mehrabad i wyschnięte jezioro) i wielu punktów obserwacyjnych (zarówno w powietrzu jak i na lądzie).
b) Wysoka wiarygodność wielu świadków (generał Sił Powietrznych, wykwalifikowane załogi odrzutowców, oraz doświadczeni operatorzy radarowi).
c) Obserwacje wzrokowe zostały potwierdzone przez radar.
d) Podobne zjawiska elektromagnetyczne zostały zgłoszone przez trzy różne samoloty.
e) U niektórych członków załogi wystąpiły efekty fizjologiczne (t. j. utrata widzenia w nocy z powodu jaskrawości obiektu).
f) obiekty UFO wykazywały niezwykłą manewrowalność".

Źródło: Don Berliner, UFO Briefing Document: The Best Available Evidence
Przedruk: ufoevidence.org
Tłumaczenie i opracowanie: Ivellios