Radio Paranormalium :: Zjawiska paranormalne, ezoteryka, UFO, spiski

STR. GŁÓWNA

SŁUCHAJ

PODCASTY

CZYTELNIA

ZALOGUJ SIĘ

ZAMKNIJ

Rejestracja
Zapomniałem hasła
Coś nie działa? Napisz!
Usuń cookies

Logowanie przy użyciu kont z Facebooka itd. dostępne jest z poziomu forum

Forum Czat (0) Download Podcasty Wideo Galeria Quizy Książki Kontakt Wesprzyj nas ☰

Sprawdź program na najbliższy tydzień
Już dziś wypróbuj nasze oficjalne aplikacje
Pilny apel: Przekaż 1% lub datek dla Moniki
Nowe książki autorstwa A. Miazgi i D. Treli
Założ paranormalnego bloga i poczuj się jak redaktor

Komentarz o ID 1843 do artykulu:
Cieniści ludzie - krótka charakterystyka (wróć do artykulu)

RAD
(2009-01-01 20:00:44)
| 👮 raport

Były lata 80.te. Część z nas miała powyżej 20.lat, część – kilkanaście. Mieszkaliśmy w małej osadzie, śmialiśmy się, że za tabliczką KONIEC ŚWIATA. Były wakacje, zjechało się sporo osób, które nie znały tamtych terenów. Postanowiliśmy odwiedzić kolegę, który mieszkał dość daleko, za lasem. Część osób pojechała do niego na motorach okrężną drogą, a ja wraz z trzema kolegami poszłam na skróty przez las. Wracaliśmy około północy, byliśmy na ścieżce, z jednej strony przylegającej do lasu, gdy jeden z kolegów pozostał z tyłu za potrzebą – po chwili podbiegł do nas i szepnął mi na ucho, że mamy towarzystwo. Nie zmartwiło mnie to, bowiem jest to teren bogaty w leśną zwierzynę. Po chwili weszliśmy w las, było ciemno, chmury zakryły księżyc i nic nie było widać. Nagle zeszliśmy ze ścieżki na prawą stronę, w tym czasie kolega, który widziała to COŚ powiedział, że zbliżyło się do nas z lewej strony. Sytuacja powtarzała się kilka razy. My nadal nic nie widzieliśmy. Dopiero gdy wyszliśmy na polanę w pewnej odległości od nas zobaczyliśmy coś przesuwającego się równolegle z nami. Dziwne było to, że jego oczy były skierowane na nas, a poruszało się przed siebie. Tak jakby nie patrzyło na kierunek drogi. Oczy lśniły na żółto. Wtedy również nie wydało mi się to groźne – co najwyżej dziwne. Gy podeszliśmy bliżej domu to coś zbliżyło się do nas bardzo blisko. Wtedy zobaczyliśmy, że jest to postać w kapturze – jak mnich, barwa jego oczu zmieniła się na czerwony, towarzyszyła temu aura postaci w kolorze pomarańczowym. Podbiegliśmy o drzwi mojego domu, chcąc się ukryć w środku. Szarpaliśmy za klamkę, pukaliśmy, ale drzwi były zamknięte i nikt nam nie otwierał. Nawet mój pies milczał. Gdy się odwróciliśmy zobaczyliśmy skumulowaną mgłę a przed nią tę postać. Po chwili i to zniknęło. Poczuliśmy też, że odeszła całkiem – takie nagłe odprężenie. Po chwili też usłyszeliśmy motory. To wracali pozostali, wśród nich był mój brat. Opowiedzieliśmy im co nam się przydarzyło. Nie uwierzyli. Brat z łatwością otworzył drzwi. Pies zaczął szczekać, tylko nie potrafili powiedzieć co robili przez godzinę, skoro drogę od kolegi do nas na motorach mogli pokonać w ciągu najwyżej 15 minut.
To zdarzenie było początkiem wielu innych. Często mi się śniła ta postać, często ją widziałam i wyczuwałam. Za każdym razem była zwiastunem czyjejś śmierci, bądź wypadku. Po kilku latach wraz z kolegą (tym który pierwszy zauważył postać) opowiedzieliśmy tę historię koleżance. Chciała by ją zaprowadzić w to miejsce, w którym się ukazała. Poszliśmy tam. Stanęła tam, gdzie ją kolega zobaczył. Poczuła powyżej kostki pieczenie i zawrót głowy. Od tamtej pory i ona zaczęła mieć sny – mieliśmy takie same sny o tej samej godzinie. Pewnej nocy śniliśmy, że kolega walczy z tym czymś na miecze. Potem akcja działa się u niego w domu na strychu. Prosiłyśmy go aby nigdy tam nie wchodził. Zawsze wiedzieliśmy o grożącym nam niebezpieczeństwie, albo o niebezpieczeństwie któregoś z nas – tak jakbyśmy byli dostrojeni i odbierali na tych samych falach. Kolega wyprowadził się stamtąd, ja też. W ubiegłym roku przyjechał do rodziny i poszedł na strych. Pogrzeb odbył się trzy dni później. W ogóle w okolicy, w której mieszkałam w tamtym czasie obyło się bardzo dużo pogrzebów. Umierali ludzie w różnym wieku – jak podcięte kwiaty. Niemal każdy z nas stracił kogoś najbliższego, albo ktoś z najbliższych miał grożący śmiercią wypadek.
Ja mam już spokój, ale są inne osoby, które go widzą i na które działa.
To nie jest dobra postać, to kwintesencja zła. Koleżanka nie mogła mnie chwytać za rękę przy tej postaci, bo to coś wysysało ze mnie energię. Nie wiem kim jest, wiem że wróży śmierć.

SŁUCHAJ NAS

SŁUCHAJ

Potrzebujesz pomocy technicznej w słuchaniu radia lub korzystaniu z archiwum podcastów?

Pomoc techniczna

SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI

GG: 36088002 (widget)
Tel: 32 746 00 08
SMS: 530 620 493

radio@paranormalium.pl

Byłeś świadkiem zagadkowego zjawiska? Jeśli tak, poinformuj nas o tym już dziś! Czekamy na relacje współczesne oraz z lat ubiegłych. Na życzenie świadka zapewniamy pełną anonimowość!

UWAGA: Nie odbieramy połączeń z numerów zastrzeżonych

NEWSLETTER

Zapisz się do naszego newslettera i bądź na bieżąco z nowościami w radiu i na stronie!

Potrzebujesz pomocy z newsletterem?

PROGRAM NA DZIŚ

20:00

Bibliotekarium 2.0

Cotygodniowa audycja cykliczna
Prowadzi: Marek Żelkowski, Book Radio, Bibliotekarium.pl

WESPRZYJ
RADIO PARANORMALIUM