Chiang-shih, chiński odpowiednik wampira, to postać z bogatej tradycji wierzeń, która łączy w sobie elementy duchowe i nadprzyrodzone. W wierzeniach chińskich każda osoba ma dwie dusze: wyższą, zdolną do opuszczenia ciała, oraz niższą, zwaną p'ai, która zamieszkuje martwe ciała. Powstanie chiang-shih najczęściej związane jest z gwałtowną śmiercią oraz niewłaściwym pogrzebem. Uważany za brutalne i nocne stworzenie, chiang-shih był obiektem różnych rytuałów obronnych, w tym używania czosnku, soli czy hałasu, które miały chronić przed jego atakami.

Chiang-shih jest chińskim odpowiednikiem wampira. W wierzeniach chińskich, każda osoba ma dwie dusze, wyższą i bardziej rozumną i niższą, nierozumującą. Wyższa dusza mogła opuścić uśpione ciało i ukazać się jako dwa ciała wędrujące w pobliżu ciała fizycznego. Mogła ona również wstąpić do ciała innego człowieka. Jednakże, jeśli bezcielesnej duszy stałoby się coś podczas tej podróży, ciało również doznałoby uszczerbku. Gorsza dusza, stojąca po drugiej stronie, nazywana była p'ai lub p'o i zamieszkiwała płód w czasie ciąży, często też tkwiła w ciele osoby umarłej. Sądzono, że ochrania ona zwłoki. Jeżeli p'ai była wystarczająco silna, mogła zachować martwe ciało i mieszkać w nim przez długi czas, używając go do swoich potrzeb. Ciało ożywione przez p'ai było nazywane chiang-shih.

Zwykle chiang-shih powstawał po szczególnie gwałtownej śmierci, na przykład po samobójstwie - po powieszeniu się, utopieniu lub uduszeniu. Mógł być również skutkiem niewłaściwego pogrzebu, czyli takiego, po którym zmarły stałby się niespokojny, jeśli pogrzeb został po jego śmierci opóźniony. Nigdy nie widziano chiang-shih powstającego z grobu, transformacja musiała mieć więc miejsce przed pogrzebem.

Chiang-shih był stworzeniem nocnym i miał trudności z przechodzeniem przez wartkie strumyki. Jak powiadano, był szczególnie brutalny i rozpruwał swojej ofierze głowę lub wyrywał kończyny. Miał podobno silny popęd seksualny, który popychał go do atakowania i gwałcenia kobiet. Po okresie wzrostu p'ai, chiang-shih nabywał umiejętność latania, zapuszczał długie białe włosy, po czym przeobrażał się w wilka.

Ludzie bronili się przed chiang-shih, używając czosnku lub soli. Bronili się również hałasem, ponieważ, jak powiadano, mógłby on zabić chiang-shih. Miotły miały przeganiać demona z powrotem do jego miejsca spoczynku, rzucano w niego również opiłkami żelaza, ryżem i czerwonym grochem. Jeżeli chiang-shih umiał latać lub posiadał siwe włosy, mógł zostać zabity jedynie przez kulę lub pioruna. Wówczas jego ciało poddawano kremacji.

Istina, www.istina.rin.ru

Tłumaczenie: Ivellios