Nie zapomnij odwiedzić strony naszych partnerów - ich lubimy, ich polecamy!

SŁUCHAJ
ZALOGUJ SIĘ
ZAMKNIJ
Radio Paranormalium - zjawiska paranormalne - strona glowna
Logowanie przy użyciu kont z Facebooka itd. dostępne jest z poziomu forum

Bliźniaczki


Dodano: 2005-03-08 20:49:23 · Wyświetleń: 30449
Zakładka Dodaj do zakładek · Udostępnij:  Facebook  Wykop  Twitter  WhatsApp
Bobbie i Betty wiodły jednakowe życie, ich udziałem była też jednakowa śmierć. Nastąpiła w tej samej chwili, o północy, a oba świadectwa zgonu stwierdzały w identyczny sposób, że jej przyczyna nie została ustalona. Bliźniaczek nie zabiła żadna ze znanych dolegliwości fizycznych. Wydawało się jednak, że śmierć uderzyła od wewnątrz. Czyżby przywołały ją mocą swej woli? A może jedna z sióstr wywołała zgon obydwu?

Już w chwili przyjścia sióstr na świat padł na nie cień śmierci. Bobbie i Betty urodziły się 19 sierpnia 1930 roku w Purlear, w Północnej Karolinie. Tego dnia urodziło się również trzecie dziecko, Billie, ale z trojaczków przeżyła jednak tylko dwójka.

Bobbie i Betry chodziły do szkoły w identycznych strojach. W tym samym czasie przechodziły te same choroby wieku dziecięcego. Kupowały taki sam rodzaj cukierków. W tym samym czasie wycięto im migdałki, a gdy którąś z nich bolały zęby, druga także miała ból zębów. Kiedy ząb jednej z nich zepsuł się, tak że trzeba było go usunąć, u jej siostry zaczynał się psuć taki sam ząb, który również należało wyrwać.

W piątej klasie, gdy bliźniaczki miały jedenaście lat, przetestowano je. Testy wykazały, że tożsamość fizyczna sióstr nie kończy się na zębach i migdałkach, lecz sięga znacznie głębszych sfer. Nierozerwalność ich życia znalazła odbicie także w jedności intelektualnej. W szkole miały identyczne lub prawie takie same oceny.

Wydaje się, że mniej więcej w tym czasie zaczął rozwijać się między nimi nowy rodzaj układu. Choć dla obserwatorów z zewnątrz dziewczynki wciąż wydawały się nie do odróżnienia, ich rodzice i niektórzy nauczyciele zauważyli, że Bobbie zaczyna nieznacznie wyprzedzać Betry i zdobywać nad nią lekką przewagę, zarówno fizyczną, jak i psychiczną.

Być może, to właśnie wtedy siostry znalazły się w rozstrzygającym punkcie swego bliźniaczego życia. Inność Bobbie mogła odsunąć ją od Betry. Każda z dziewcząt mogła zacząć żyć pełniej na własny sposób, mogła wykształcić bardziej autentyczną indywidualność. Ale to nie nastąpiło. Przeciwnie, bliźniacze podobieństwo pogłębiało się coraz bardziej, z tym że Bobbie zaczęła zyskiwać dominację.

W szkole średniej wciąż jeszcze były sobie bliskie i trzymały się razem. Obie należały do kółka chórzystek ze względu na swe nieprzeciętne zdolności muzyczne. Gdy jedna z nich zaczynała nucić jakąś melodię, druga potrafiła podjąć ton, ciągnąć takim samym głosem, nawet jeśli pozornie siostry znajdowały się poza zasięgiem słuchu.

Eksperci śledczy, którzy mieli później przygnębiającą okazję zagłębić się w rycie dziewcząt, wykryli w nim układ wzrastającej dominacji Bobbie. W trzecim roku szkoły średniej bliźniaczki pełniły wyższe funkcje w samorządzie klasowym. Bobbie miała same piątki; Betry uzyskiwała same czwórki.

W tajnej opinii nauczycieli na temat cech charakteru oceniano Bobbie jako bardziej niezawodni i pracowitą od Betty, choć większość nauczycieli uważała obydwie za sympatyczne i godne podziwu. Obie chodziły na lekcje gry na pianinie. Bobbie grała lepiej niż Betty. Przewyższała ją wzrostem o dwa i pół centymetra, ważyła też odrobinę więcej. W szkole średniej od czasu do czasu spotykała się z chłopcami. Betty zostawała w domu. Charakter pisma Bobbie wydoroślał w porównaniu z pismem Betty. Na podstawie kronik szkolnych i rozmów z ludźmi, którzy znali bliźniaczki, rysuje się wizerunek Bobbie coraz bardziej przywódczej i Betty coraz silniej podporządkowanej. Bobbie, na przykład, miała wzrok słabszy od Betty i musiała nosić okulary. Betty również zaczęła nosić okulary, choć ich nie potrzebowała. Kiedy zaś Bobbie przestała używać szkieł, Betty też przestała, równie nagle. Na pewnym etapie Betty pisała nawet swoje imię przez "ie" na końcu, żeby upodobnić je do imienia Bobbie. Chociaż nie zauważało się, aby między Bobbie i Betty istniało jakieś szczególne napięcie, to jednak po ukończeniu szkoły średniej Bobbie najwidoczniej usiłowała odejść i żyć na własną rękę. Zdobyła pracę w sklepie wielobranżowym, odległym o piętnaście kilometrów. Był to pierwszy jak dotąd przypadek wyjazdu którejś z bliźniaczek z Purlear, a jednocześnie pierwsze w ich życiu rozstanie.

Po upływie mniej więcej roku Bobbie porzuciła pracę i siostry znowu stały się nierozłączne. Spotkały się na krótko w Purlear, a potem wyruszyły do Winston-Salem, gdzie wróciły do swego modelu równoległego życia. Znalazły pracę w tej samej fabryce papierosów, mieszkały w tej samej kamienicy i razem przyjeżdżały na weekendy do domu.

Ani one same, ani ich krewni czy przyjaciele nie zdawali sobie sprawy, że w głębi ich bliźniaczych umysłów od dawna tykają psychiczne bomby zegarowe. Ten sam proces powielenia genów, który dał im w efekcie identyczne bóle zęba i oczy o szarobrązowym odcieniu, zapoczątkował w nich identyczny rodzaj szaleństwa.

Wydaje się, że Bobbie pierwsza uległa jego atakowi. Po dwóch latach spędzonych w Winston-Salem wróciła do domu i zaczęła, jak określają to mieszkańcy Purlear, zachowywać się całkiem jak nie ona". Betty próbowała wytrzymać w Winston-Salem trochę dłużej, najwyraźniej walcząc o uzyskanie własnej, niezależnej tożsamości. Lecz i ona wróciła do Purlear, jakby przyciągnięta niewidzialnym magnesem.

Po powrocie do domu bliźniaczki zaczęły żyć swoim własnym życiem, w dziwnym, oderwanym od rzeczywistości świecie. Kiedy ktoś przychodził, uciekały do innego pokoju. Były zamknięte w sobie, chorobliwie nieśmiałe, podejrzliwe i bojaźliwe. "Zupełnie nie mogły dać sobie rady ze sobą" - powiedział ich ojciec. I z przenikliwością kaznodziei z gór pastor Eller rozpoznał chorobę córek. Lekarze nazywają ją schizofrenią.

Bobbie i Betty równolegle ulegały postępującej powoli i nieubłaganie chorobie. Coraz bardziej odrywały się od rzeczywistości, wycofując się wciąż dalej i dalej w głąb swych splątanych jaźni. W końcu rodzina umieściła siostry w stanowym szpitalu psychiatrycznym w Morganton, około siedemdziesięciu kilometrów od Purlear. Był styczeń 1961 roku.

Blisko trzy miesiące później bliźniaczki opuściły szpital w jakby lepszym stanie zdrowia. Jednak znowu w niesamowity, równoległy sposób przeżyły nawrót choroby. Osokom, które znały je i kochały, wydawało się, że siostry mają dostęp do jakiegoś niezwykłego świata, w którym obie mogą znajdować wzajemną jedność. Nikomu poza nimi nie została dana wiedza o owym fantastycznym świecie.

Kursowały między szpitalem a domem, czasami na długo pozostając w klinice. Wreszcie w styczniu 1962 roku zostały zwolnione. Przepisano im specjalne leki, które miały trzymywać w domu. Ale w ich fantastycznym świecie lekarstwa wyobrażały kajdany ściągające siostry z powrotem w rzeczywistość. Nie chciały ich przyjmować. W końcu nie potrafiły też nic zjeść, o ile nie zostały zmuszone siłą.

1 kwietnia 1962 roku straszliwie wychudzone i ledwie świadome istnienia realnego świata, bliźniaczki jeszcze raz znalazły się w klinice Broughton. Choroba psychiczna spustoszyła ich umysły w przerażająco podobny sposób. Lecz schemat dominacji Bobbie był wciąż aktualny: Bobbie jadła więcej niż Betty i dlatego była od niej mniej wychudzona. Psychiatrzy w Broughton dostrzegli ten schemat i doszli do wniosku, iż dominacja Bobbie nad Betty w jakiś niezrozumiały sposób pogłębia chorobę sióstr. Sądzili, że gdyby udało się odseparować je od siebie, zerwanie ogniwa łączącego bliźniaczki mogłoby pomóc przywrócić im zdrowie.

Bobbie i Betty zostały więc rozdzielone. Bobbie umieszczono na oddziale 8, Betty na oddziale 12. Było to ich pierwsze fizyczne rozstanie, od momentu gdy kilka lat wcześniej choroba umysłowa zespoliła je w jedno.

W nocy obie siostry dostały ataku katatonii. Ich ciała zesztywniały, obydwie zamarły w bezruchu. Obydwie niewidzącym wzrokiem patrzyły przed siebie w przestrzeń. Obydwie zagryzały dolną wargę. Nie mogły się widzieć - były przecież skutecznie odseparowane od siebie, znajdując się na różnych oddziałach. Jednak później, kiedy dyżurne pielęgniarki porównały swoje notatki, odkryto, iż zewnętrzne symptomy ataku były takie same.

Bliźniaczkom podano środki uspokajające. Przynajmniej tym razem nie potraktowano ich jak bliźniąt: każdej podano inne lekarstwo, Bobbie w zastrzyku, Betry doustnie. Siostry uspokoiły się i poszły spać. Bobbie była sama w pokoju na oddziale 8, gdzie pielęgniarka obserwowała ją czujnie na wypadek ponownego ataku. Betty znajdowała się z innym pacjentem w sali na oddziale 12.

Około godziny jedenastej w środę wieczorem Betty wstała z łóżka. Mówiła, że chce się napić wody. Pielęgniarka weszła do sali, uspokoiła ją i ułożyła z powrotem w łóżku. Po niedługim czasie sprawdziła, czy Betty śpi, oświetlając na chwilę jej twarz. Betty uchyliła powieki, po czym znowu zapadła w sen.

Za pięć pierwsza w nocy ze środy na czwartek pielęgniarka dyżurująca na oddziale Bobbie poczuła, że coś się stało. Nie potrafiła wyjaśnić tego odczucia, ale coś przyciągnęło ją do łóżka chorej. Bobbie nie żyła.

Zdając sobie sprawę z dziwnej więzi łączącej obie siostry, pielęgniarka natychmiast zadzwoniła na oddział 12 i poprosiła, żeby ktoś sprawdził, co dzieje się z Betty. Leżała martwa na podłodze. Prowadzący dochodzenie ustalili później, że bliźniaczki znaleziono leżące w tej samej pozycji, na tym samym boku, z nogami podciągniętymi w ten sam sposób.

Samobójstwo wykluczono z wielu powodów. Szpitale psychiatryczne stosują pod tym względem niezwykle rygorystyczne środki ostrożności. W aktach tamtejszego szpitala zapisano wiele udaremnionych samobójstw. Poza tym odebranie sobie życia nie pasowało do schematu zachowań bliźniąt schizofreników. "Samobójstwo - stwierdził w swoim studium doktor Kaalimann - jest jednym z tych nielicznych aktów, które nie mają szans realizacji w życiu obojga bliźnia".

Należało jednak ustalić przyczynę śmierci. Zadanie zlecono wybitnemu patologowi, doktorowi Johnowi C. Reece'owi, byłemu prezesowi Towarzystwa Patologicznego Północnej Karoliny i Stanowego Towarzystwa Medycznego.

Po dokonaniu szczegółowej sekcji zwłok odkrył on, że wzajemne podobieństwo bliźniaczek rozciąga się też na ich organy wewnętrzne. Na przykład, mózgi obu kobiet były ukształtowane w niemal identyczny sposób. Opisując swoje poszukiwania przyczyny zgonów, doktor Reece po kolei zmuszony był wykluczyć każdą z wyobrażalnych przyczyn.

- Nie wykryłem żadnych objawów obrażeń czy choroby, które mogłyby spowodować śmierć bliźniaczek - powiedział.

W obydwu świadectwach zgonu rubrykę "Przyczyna śmierci" pozostawił nie wypełnioną.

Następnym etapem było wysłanie narządów wewnętrznych sióstr do dokładniejszej analizy. Technicy laboratoryjni biura śledczego starali się wykryć nikłe ślady zatrucia lekami. Istniała, na przykład, pewna możliwość, że śmiertelną reakcję wywołały w organizmach sióstr środki uspokajające. Ale środki te były dobrze znanymi, przetestowanymi farmaceutykami, a nawet gdyby przyjąć naciąganą hipotezę, że bliźniaczki uległy działaniu dwóch różnych leków w tej samej chwili, reakcje śmiertelne ujawniłyby się krańcowo odmiennie w narządach wewnętrznych.

Podobnie jak doktor Reece, pracownicy laboratorium nie potrafili wyjaśnić przyczyny śmierci. Narządy wewnętrzne zmarłych wysłano zatem do należącego do FBI najlepiej wyposażonego laboratorium śledczego świata. Problem przerósł również i tamtejszych naukowców.

Można tylko jeszcze rozważyć teorię, której żaden naukowiec nie chciałby podjąć. Może zdarzyło się, że w owym fantastycznym świecie, w którym spędziły ostatnie lata życia, Bobbie i Betty odkryły moc, która pozwalała im przywołać śmierć samy tylko siłą woli. Ale w jaki sposób udało im się wyzwolić tę moc równocześnie?

Odpowiedź może tkwić w dominacji Bobbie nad siostrą. Możliwe, że dominacja ta stała się obezwładniająca w stopniu, który okazał się fatalny. Doktor Reece, szukając odpowiedzi poza stołem sekcyjnym, zasięgnął opinii lekarza, który leczył rodzinę bliźniaczek.

Stary wiejski doktor powiedział o swoich udręczonych pacjentkach: - Były jak dwoje ludzi o jednym mózgu. A ten mózg należał do Bobbie.

Thomas de Jean
Fragment książki Księga tajemnic i rzeczy niezwykłych, Pandora, Łódź 1991

Kopiowanie i umieszczanie naszych treści na łamach innych serwisów jest dozwolone na zasadach opisanych w licencji.
Komentarze · Dodaj komentarz
  • Aelita
    (2008-06-11 21:33:26)
    | 👮 raport

    Tak to jest kiedy jest zbyt mało dusz w stosunku do liczby rodzących się ludzi. Czasem Bóg musi podzielić duszę na części żeby można było obdarować nią wszystkie ciała. Bliźniaczki były po prostu jedną duszą rozbitą na dwie osoby.


    | Odpowiedz



  • dziobak & słomka
    (2008-08-05 09:11:25)
    | 👮 raport

    Bardzo dziwna historia. Nie chce nam się nam wierzyć, ale tak... Wierzymy! Wierzymy, że może istnieć tak więź pomiędzy ludźmi. Zresztą, przecież bardzo mało wiadomo o schizofrenii. Kto wie, jakie rzeczy potrafią schizofrenicy?


    | Odpowiedz



  • madzia
    (2008-10-02 01:06:20)
    | 👮 raport

    Niesamowita historia ale jednocześnie bardzo ciekawa.pokazująca jak w dwóch ciałach istnieje tak naprawde jedna ooba.


    | Odpowiedz



  • Madeleine
    (2008-12-25 16:51:04)
    | 👮 raport

    Ciekawy artykuł. To niezwykłe, jak bardzo dwoje ludzi może być do siebie podobnych. Rzecz jasna, nie od dzisiaj wiadomo, że między bliźniętami, trojaczkami itd. istnieje pewien rodzaj psychicznego połączenia, coś jakby "nie-do-końca-telepatia" (wszak udowodniono doświadczalnie, że gdy po odseparowaniu bliźniąt stłucze się butelkę koło jednego z nich, nie uprzedzając go o tym, drugiemu nieznacznie podniesie się ciśnienie krwi, mimo że w tym czasie przebywał w zupełnie innym pomieszczeniu), ale żeby dwie osoby posiadały jedną osobowość, jedną wolę, jedną psychikę... Interesujący przypadek, szkoda, że tak słabo zbadany.
    Bardzo dobry artykuł, jednak radziłabym większą dbałość o szczegóły. Literówki, przeinaczanie imion dziewcząt i inne głupie błędy utrudniają czytanie. Oczywiście, wszyscy jesteśmy ludźmi ;) - ale mimo wszystko tekst przed publikacją bądź zwykłym nawet Ctrl+C, Ctrl+V warto przeczytać przynajmniej raz.
    Pozdrawiam serdecznie :)


    | Odpowiedz



  • keiichi
    (2009-01-25 17:12:54)
    | 👮 raport

    Może poprostu Boobie silniejsza gdy zmarła,Betty to poczuła i poczuła się zoobowiązana umrzeć jak jej siostra. Albo w ich świecie umarły razem więc i przeniosło się to na rzeczywistość.
    Szczerze się na tym nie znam. xD


    | Odpowiedz



  • darula 91
    (2009-05-12 22:09:48)
    | 👮 raport

    "zbyt mało dusz" ależ skąd to tylko potęga podświadomości z której ludzie sobie nawet sprawy nie zdają one szczerze wierzyły w to że są jednością i dlatego faktycznie się nią stały...


    | Odpowiedz



  • Rafi
    (2009-06-22 11:05:55)
    | 👮 raport

    Jest to bardzo ciekawy i zarazem dziwny artykuł. Zastanawia mnie jednak jedno pytanie: Czy jeśli jedna z bliźniaczek by się przewróciła i złamała nogę to czy drugiej przytrafiłoby się to samo?


    | Odpowiedz



  • Pogromcy Mitów
    (2009-07-31 20:45:28)
    | 👮 raport

    Przypadek w zasadzie ciekawy, zwłaszcza, że już o czymś takim czytałem, że bliźniaki porozumiewają się na odległość.

    PS. Redaktorze, sprawdź pan literówki w Wordzie...


    | Odpowiedz



  • Nifmrt
    (2010-06-29 18:11:06)
    | 👮 raport

    Zapominacie chyba o jednym. Cytuje "Bobbie i Betty urodziły się 19 sierpnia 1930 roku w Purlear, w Północnej Karolinie. Tego dnia urodziło się również trzecie dziecko, Billie, ale z trojaczków przeżyła jednak tylko dwójka."". Biorąc pod uwagę to że mogły mieć ten swój własny świat to może kontaktowały się w nim z Billie. Może po tylu latach postanowiły dołączyć do siostry.


    | Odpowiedz



  • f
    (2010-06-30 11:17:26)
    | 👮 raport

    Cali psychiatrzy.. by tylko na ludziach eksperymentowali, no historia na pewno nie jedna, kazdy o jakims innym swiecie pisze, mi sie raczej w to nie chce wierzyc bo jest ten i wystarczy, o co by nie chodziło nie wiem co maja do tego jakies inne swiaty.


    | Odpowiedz



  • Rocky-miłośniczka zwierząt
    (2010-07-20 20:52:53)
    | 👮 raport

    Po takich historiach mój umysł szwankóje do ostatniej kropki tematu... Aż strach się bać...Chociaż przypadek był ciekawy... Sama nie wiem co o tym myśleć ale może Aelita ma racje? Może naprawde Bóg wstawił jedną dusze w dwa ciała a ich mózgi działały identycznie? Ech... Kto to wie...


    | Odpowiedz



  • Bartez
    (2010-08-16 12:45:18)
    | 👮 raport

    Niezwykle ciekawy artykuł. Chcę też zwrócić uwagę na literówki, które już spotykałem często w innych artykułach. No i dobrze że chociaż trochę inni o Bogu piszą, a nie tylko jakieś pogańskie i ateistyczne poglądy. Szczerze to za dużo świrów odwiedza tą stronę. Nie mówie oczywiście o wszystkich tylko o niektórych przypadkach.


    | Odpowiedz



  • Magnetic.
    (2010-08-25 21:13:37)
    | 👮 raport

    Niesamowite... A może faktycznie chciały dołączyć po tylu latach do Billie.? Skoro Bobbie była silniejsza psychicznie, to może swoim zgonem zobowiązała Betty do tego samego .? Nikt nie da rady racjonalnie tego wyjaśnić, tylko sam Bóg...


    | Odpowiedz



  • myo
    (2010-10-04 23:10:54)
    | 👮 raport

    A czy Billie to nie jest przypadkiem męskie imię? Bliźniaki lub bliźniaczki jednojajowe mogą być tylko tej samej płci. Nie sądzę aby miały ten sam mózg/duszę. Widocznie uwierzyły że tak jest bo były do siebie aż tak podobne. Gdyby miały taki sam mózg, Bobbie nie musiała by wywierać presji na Betty. Dziwny przypadek.


    | Odpowiedz



  • luanana
    (2010-11-06 23:16:20)
    | 👮 raport

    To jest fragment książki wiec nie wiadomo czy to prawda czy tylko wymyslona bajka ale przyznam ze to ciekawe ;]


    | Odpowiedz



Dodaj komentarz
Twój nick:
E-mail (opcjonalnie):
Komentarz:



Powiadamiaj o odpowiedziach na mój komentarz
(wymagany email):

Zanim napiszesz komentarz, zapoznaj się z zasadami publikowania komentarzy.

Uwaga: Jeśli chcesz odpowiedzieć na komentarz innego użytkownika, prosimy skorzystaj z przycisku "Odpowiedz". Pozwoli to uniknąć w przyszłości bałaganu w dyskusji.
Tagi
Inne artykuły
z działu
SKONTAKTUJ SIĘ Z NAMI
PROGRAM NA DZIŚ
WESPRZYJ
RADIO PARANORMALIUM
POLECANE KSIĄŻKI
NAJNOWSZE FILMY
Arkadiusz Miazga
Czas Tajemnic - blog Damiana Treli
Forum Portalu Infra
Głos Lektora
Instytut Roberta Noble
Księgarnia-Galeria Nieznany Świat, księgarnia ezoteryczna, sklep ezoteryczny, online, Warszawa
Paranormalne.pl
Player FM
Portal Infra
Poszukiwacze Nieznanego. Blog Arkadiusza Czai
Poznajemy Nieznane
The Monroe Institute Polska
UFO-Relacje.pl - polska baza relacji o obserwacjach UFO
Skontaktuj się z nami
tel 32 7460008 tel kom. 530620493 Skype radio.paranormalium.pl E-mail: radio@paranormalium.pl Formularz kontaktowy Polityka prywatności
Copyright © 2004-2024 by Radio Paranormalium