Dusze, inkarnujące się w nasze ciała fizyczne, same decydują o tym, w którym miejscu chciałyby przyjść na świat. Patrząc oczywiście przez pryzmat doświadczeń, dzięki którym zrozumieją i przebrną przez swoje życiowe lekcje. Wybierają więc środowisko, rodziców, płeć. Szukają okazji, by być blisko tych, z którymi zżyły się i nawiązały stosunki w poprzednich inkarnacjach.

Struktura oparta jest na tym, aby przechodzić przez kolejne poziomy rozwoju jak po szczeblach: Noworodek --> Dziecko --> Młody --> Dorosły --> Stary.

Poziomy rozwoju duszy dzielą się na etapy. Każdy etap wymaga minimum siedmiu inkarnacji, ale niektórzy zatrzymują się na nim przez okres około dwudziestu inkarnacji. Wszystko zależy od człowieka, będącego narzędziem duszy - czy będzie się on spełniał, pojmował swoje lekcje i rozwijał się, czy też nie.

Bardzo ważne jest zrozumienie, ze każda dusza z innego poziomu niż Twój ma inny punkt widzenia, kieruje się innymi wartościami, ma inne cele i potrzeby duchowe.

Najwięcej wśród całej ludzkości jest dusz Dzieci, dusz Młodych i dusz Dojrzałych. Najmniej dusz Noworodków (1%) i Starych (około 10-15%).

DUSZA NA POZIOMIE NOWORODKA

Życie Dusz Noworodków wydaje się być bardzo surowe i twarde. Połączenie z Siłą Wyższą daje im swojego rodzaju świeżość. Można określić, że te dusze wywodzą się wprost od Boga. Znajdują one bliski kontakt z naturą. Mają możliwość przeżycia doświadczeń mistycznych, które dodają im sił. Często wyraźnie nie odczuwają swojej indywidualności. Dzięki temu doznają jedności ze wszystkim wokół - z otaczającym je światem i rodziną. Posiadają mocno zaznaczony instynkt. Żyjąc wyłącznie tu i teraz, bardzo szybko wszystko zapominają. W tej fazie rozwoju duszy, centrum intelektu nie jest jeszcze rozbudzone, z tego powodu nie rozumieją tego, co wiąże się z etyką czy moralnością. Ludzie posiadający takie dusze muszą być pouczani o tym co jest właściwe, a co nie. Muszą się także jeszcze wiele nauczyć. Potrafią być odpowiedzialne, ale w niezbyt szerokim zakresie. Nie są w stanie sprostać sytuacjom powyżej ich możliwości pojmowania.

Dusze Noworodka lubią przebywać w pobliżu równika, ponieważ klimat - prawie niezmienny - ułatwia przeżycie. Gwatemala, Salwador, Honduras, Sri Lanka, Borneo, Nowa Gwinea, Dorzecze Amazonki, duża część Etiopii i Sudanu obfitują w ludzi o Duszach Noworodków, a Iran i Irak posiadają je w większości.

Nie są skłonne do inkranacji w takich miejscach jak Stany Zjednoczone, więc zdarza się to naprawdę rzadko. Do tego wybierają sobie miejsca mniej zaludnione, często w obecności lasów. Lubią żyć na marginesie społeczności i często są pozornie postrzegani jako nieudacznicy. Nie szukają także regularnego zatrudnienia, jest to dla nich zbyt skomplikowane. Dusze na tym poziomie rzadko osiągają wyższą pozycję społeczną.

Zaledwie około jeden procent populacji to dusze Noworodków.

DUSZA NA POZIOMIE DZIECKA

Gdy dusze indywidualnie przerobiły już siedem etapów Noworodka, mają za sobą prawdopodobnie dwadzieścia do trzydzieści inkarnacji. W tym momencie ich świadomość zaczyna badać proces wczesnego dzieciństwa duszy.

Na tym etapie świat nadal wydaje się być przerażający, jednak nowe doświadczenia na Ziemi nie są już tak przepełnione strachem, jak w przypadku Dusz Noworodków - natomiast pojawia się więcej wyrafinowania i uwagi w kierunku osiągania własnych celów. Na tym poziomie, struktura pomaga duszom czuć się wygodnie na świecie.
Mają jednak potrzebę bycia kierowanym przez kogoś i szukają wyższych autorytetów, które wskażą im sposoby i prawa. Dusze w tym wieku szukają tradycyjnych liderów religijnych, lekarzy uważają za bogów, tak samo też czczą swój kraj, armię i polityków. Szukają dyscypliny, która pomoże im się ucywilizować. Prawo i porządek są dla nich bardzo ważne, tak samo jak zakazy, ograniczenia i przepisy, do których się stosują i których przestrzegają. Poczucie bezpieczeństwa dają im tradycje i rytuały. Zazwyczaj są dobrymi obywatelami i postępują zgodnie z prawem.
Mają obsesję nadmiernego porządku i czystości. Zawsze są schludne, dokładnie uczesane i skromne. Ich motto to: Zrób coś dobrze albo wcale. Ich życie rodzinne przebiega bardzo dobrze, utrzymują stosunki towarzyskie, szumnie obchodzą imieniny i urodziny, wyjeżdżają na wycieczki z dużą ilością członków rodziny, chodzą pilnie do kościoła (co daje im poczucie bycia solidną cząstką wspólnoty, jaką jest dla nich społeczeństwo). Często szukają małych społeczności. Jeżeli chodzi o sprawy związane z seksem, łączą je z pewnym poczuciem niepewności, wstydu i winy. Jest to moment na ukrywanie ciała, kochanie się w ciemności i bez zbytniej zmysłowości.
Wielu z tych, którzy stworzyli muzykę narodową, folklorystyczną lub sztukę naiwną, to Dusze Dziecięce, które w ten sposób wyrażają swoje wartości i troski. W ich malarstwie przeważa pobliski pejzaż, pikniki w pobliżu kościoła, historie biblijne, śluby czy święta narodowe. Sztuka ta może być całkiem przyjemna mimo, że nie znajdziesz w niej perspektywy ani cienia indywidualności twórcy.
Wszystko czego nie rozumieją pojmują jako zło, zaś siebie widzą zawsze jako dobrych. Nie przyjmują do wiadomości, że mogli popełnić jakiś błąd - przecież są dobrzy. Ludzi podobnych do siebie uważają również za dobrych, zaś wszystkich innych, odróżniających się za złych. Wszystko jest dobre lub złe, czarne lub białe, nie istnieje dla nich odcień szarości. Nie tolerują przemocy, seksu ani wulgaryzmów w życiu codziennym. Nie lubią fizycznej bliskości i niekontrolowanej seksualności. Trzymają ludzi na dystans, unikają kontaktu wzrokowego. Przestrzegają zasad etykiety, dzięki której utrzymują dystans z otoczeniem, co też nie dopuszcza do sytuacji niekontrolowanego zachowania, nadmiernej poufałości czy emocjonalności. Naiwne, prostolinijne, maja dobry kontakt z dziećmi, świetnie sprawdzają się jako przedszkolanki, nauczycielki klas niższych czy opiekunki dziecięce. Nie eksperymentują z jedzeniem, jedzą tylko dobre i zdrowe dla nich rzeczy, nigdy nie sięgają po produkty ekskluzywne - te uważają za złe.

W tym wieku duszy, występuje największa skłonność do długoterminowego pamiętania uraz czy doznanych krzywd. Stąd powstają choroby, na które cierpią ich ciała fizycznie. (Prawdopodobnie najsilniej będzie to związane z chorobami serca i płuc, ponieważ energetyka tego miejsca jest najbardziej obciążona w przypadku nie wybaczenia sobie i innym oraz przetrzymywania urazy).

Ponieważ nie potrafią jeszcze odróżnić i właściwie ocenić, że chroniczne uczucia i zachowania powodują problemy fizyczne i psychiczne, ich trudności emocjonalne są ucieleśniane i skrywane - uczucia złości tworzą w nich kamienie żółciowe, a łzy strachu spływają do nerek, pęcherza czy kręgosłupa i powodują chorobę. Gdy dusze Dziecięce mają problemy chorobowe wolą zazwyczaj medycynę konwencjonalną, lekarstwa i chirurgię. Jeśli zwraca się im uwagę na medycynę alternatywną i jej terapię, lub spojrzenie na przyczynę choroby, uważają to za czysty bezsens, nie mający nic wspólnego z dbałością o ciało fizyczne. Robią jednak wyjątek dla uzdrawiaczy przyjmujących w kościołach, gdyż kościół daje im poczucie, że jest to właściwe.

DUSZE NA POZIOMIE MŁODYM

Główne siły napędzające dusze na poziomie Młodym to niezależność, zdolność do zdobycia swoich celów i zrealizowania pragnień. Wartości świata fizycznego takie jak władza czy bogactwo sprawiają, że jest to czas współzawodnictwa. Dusza Młoda posiada mentalność do stałych porównań: kto ma więcej na koncie, lepiej zarabiającego męża, najszybszy motor, kto wydaje najlepsze imprezy, czy posiada najdroższe brylanty. Uważają się za lepszych, wybranych do specjalnych osiągnięć. Nie oglądają się na innych, są niezbyt zdolni do współpracy. Dopuszczają do siebie jedynie ludzi mających ten sam status materialny, społeczny, te same poglądy i styl życia – tworząc w ten sposób zamknięty krąg dla innych (w którym wzajemnie liczą się ze sobą i inspirują). Uwielbiają przynależeć do różnych modnych teamów, być członkami ogólnie szanowanych organizacji, które nadadzą im jako jednostkom ważność.
Młoda dusza jest bardzo związana z życiem ziemskim i czerpie z niego to, co najlepsze -  ubierając się modnie, schludnie, drogo, mieszkając w dobrej dzielnicy, kupując wyróżniające się auta, robiąc wszystko, by wyglądać młodziej niż wskazywałby na to jej wiek. Zawsze jest w formie, by zrobić wrażenie na otoczeniu. Typowym sloganem dusz młodych jest: Szata zdobi człowieka, Jak Cię widzą tak Cię piszą, Carpe diem. Dążą do sukcesu i stwarzania pozorów. Nie są otwarte emocjonalnie, nie są więc dobrymi rodzicami i nie rozwijają ani nie umacniają więzi rodzinnych ze swoimi dziećmi. Mimo tego kupują swoim pociechom wszystko na co ich stać.
Ambicja jest dla nich bardzo ważna. W procesie dążenia na szczyt nie jest dla nich istotne jakich środków się użyje, by osiągnąć swój cel. Są ludźmi sukcesu i kariery, pracoholikami, są również bardzo krytyczni i ciągle pracują nad ulepszeniem poziomu swojego życia. Raczej nie szanują osób o odmiennych ideałach i zapatrywaniach. Lubią wygrywać każdą rywalizację.
Mimo, że dusze Młode są produktywne, uprzemysłowione i skoncentrowane na celu, ich wizja zatrzymuje się w tym miejscu - czyli w miejscu szybkiego robienia pieniędzy. Toteż wątpliwe byłoby to, że będą brać pod uwagę motywy i etykę. Pociągają ich przygody związane z dalekimi podróżami, poznawaniem świata, który też traktują jako swoją własność. Pragną być podziwiani. Młoda Dusza sięgająca zachłannie po bogactwo i władzę za wszelką cenę i kierująca się skąpstwem na zewnątrz, stwarza sobie bardzo złą karmę. Musi ja później odpracować. Drażni też otoczenie poprzez swój egoizm. Symbolem sukcesu Młodej duszy są oprawione dyplomy, trofea, certyfikaty członkowskie, które są postawione zazwyczaj w widocznym miejscu. Są pełni wigoru, energii skierowanej wyłącznie na sukces osobisty i prestiż. Jedną z przyczyn, dla której Młode dusze są zdolne do skierowania tak wielkiej ilości energii na sam sukces jest to, że życie wewnętrzne nie przyciąga ich uwagi. To pozwala łatwo płynąć energii w poszukiwaniu rzeczy zewnętrznych.

RZECZY ZEWNĘTRZNE TO: materializm, sława, chęć czerpania z życia ziemskiego, idą do przodu nie oglądając się na odczucia innych, zainteresowani są tylko akcją skierowaną na sukces, skupienie uwagi na doznaniach cielesnych. RZECZY WEWNĘTRZNE, którymi nie zajmują się Młode dusze dotyczą zwykle nurtów dostępnych na wyższym poziomie duchowym - życie emocjonalne, etyka, współczucie, empatia, psychologia, duchowość, filozofia, introspekcja swoich zachowań i posunięć.

Trzymają się sztywno norm kulturowych i socjalnych, zwracając bardziej uwagę na formę zewnętrzną niż na wewnętrzną esencje. Należą do nich: instytucja małżeństwa, instytucja rodziny, przestrzeganie prawa, polityka, edukacja, religia. Uważają za gorszące gdy dusze Dzieci lub dusze Stare (skłonne do skrajności) nie dostosowują się do ogólnie przyjętych norm. Nie tolerują niczego, co wykracza poza ramy normalności. Chcą być uważani za w pełni normalnych i tolerują tylko normalnych ludzi. Nie tolerują dusz Dzieci ani dusz Starych, ponieważ właśnie te dusze często sięgają skrajności. Za to mają tendencję do naśmiewania się z ich inności i dziwaczności.

Największe potęgi światowe tego typu, przejawiające percepcję duszy Młodej to: Japonia, Hong Kong, Niemcy, Izrael, Syria, Arabia Saudyjska, Australia, Kanada i Stany Zjednoczone. Wszyscy, którzy wzrastają w tych miejscach, niezależnie od wieku duszy w jakim by się znajdowali, otrzymują coś w rodzaju piętna i uwarunkowania wskazującego, jak mają działać, postępować, wyglądać, czuć się, aby osiągnąć sukces. Japonia jest właśnie teraz w najwyższym stopniu takim przykładem - jest ekstremalnie konkurencyjna.

Około 45 % populacji na całym świecie to dusze Młode.

DUSZE DOJRZAŁE

Pod koniec cyklu duszy Młodej pojawia się pewien niepokój, poczucie, że czegoś brak. Cały poklask, bogactwo i władza już w pełni nie wystarczają, profity i wygrana nie mają już transcendentalnej wartości. W ten sposób zaczyna się czas poszukiwań w okresie duszy Dojrzałej. Pytania takie jak: „Kim jestem?”, „Dlaczego tu jestem?” zadawane są sobie coraz częściej.

Jest to okres introspekcji, okres, który wiele pojęć przewraca do góry nogami. Prawie zawsze wszystko jest tu skoncentrowane na emocjach i na większej intensywności - jest więcej schizofrenii, bólu, samobójstw, więcej miłości, zmysłowości i prawdopodobnie więcej lekarstw lub narkotyków, aby uintensywnić wszystko w większym stopniu, niż to bywa w innych okresach. Dusze Dojrzałe lubią towarzystwo innych dusz na tym samym poziomie z powodu ich potencjału emocjonalnego oraz poczucia, że są na tej samej ścieżce. Doceniają one dusze Stare ze względu na informacje jakich one im dostarczają i chwilowy odpoczynek, jakiego u ich boku doznają. Natomiast dusze Młode pobudzają w nich impuls - chęć pójścia do przodu w sprawach świata zewnętrznego. Życie wewnętrzne duszy dojrzalej to intensywność uczuć i dramatyzm, ogromna empatia, współczucie, idealizm, walka z nierównościami społecznymi i nieuczciwością. Ponieważ świadomość duszy Dojrzałej realizuje się w poczuciu, że wszyscy jesteśmy wspólnotą, może dojść do głosu walka o prawa zwierząt. Możliwe staje się dostrzeżenie punktu widzenia innej osoby i wzięcia go pod uwagę.

Polska i Rosja są krajami przepełnionymi duszami Dojrzałymi w których istnieją silne ciągotki do dzielenia tego, co się posiada tak, aby wszyscy mieli zapewnione przynajmniej wymagane minimum. Kraje z atrybutami dusz Dojrzałych zwracają większą uwagę na szersze stosunki ze światem, niż na materialne dobra i skuteczną działalność. Przykładem mogą być Włochy, Grecja, Egipt i Meksyk.
W połowie 1987 roku wiele z krajów o duszach Młodych zaczęło interesować się początkiem świadomości duszy Dojrzałej. Stało się tak, ponieważ ich populacja zaczęła składać się z większej ilości dusz Dojrzałych niż Młodych co spowodowało zachwianie starej równowagi. Kraje te w swojej działalności będą jeszcze jakiś czas głównie państwami dusz Młodych, ale będzie można zaobserwować rosnącą chęć zapewnienia sobie coraz większej dbałości o dobrobyt.

Osobny wpis poświęcę Starym duszom :)

Jan Twardowski

(1 czerwca 1915 - 18 stycznia 2006)

Dusza nie wychodzi na fotografii.

~ Mantra