Chwila rozmyślań nad tym, czym jest życie...

[Ivellios]

Proponuję teraz chwilkę się zastanowić-czym tak naprawdę jest życie

Być może życie to sen, a śmierć to dopiero przebudzenie.
Dopiero wtedy widzimy w "przeglądzie" to, co dobre i złe zrobiliśmy.
To jest jak kamera, która filmuje wszystko w przyspieszonym tempie.
Nie widzisz fragmentów swego życia-widzisz je całe...

[BlackPuma]

hmmm... gdybać można sobie do samej śmierci, prawda jest taka że może zamiast zastanawiać się nad sensem życia lepiej jest zastanowić się jak przeżyć je najlepiej

[catalabama]

tak tak Puma ma rację ! może przeleciec nam to całe życie zasnanawiając się nad tym.

[Daisy]

Życie to chwilowa słabość śmierci...

[Aphrodisiana]

Nio i znow zgadzam się z Puma.... Życie to my,przyjaciele,swiat...Życie to wszystko co na zewnatrz i w nas! Grunt to połączyc te elementy,zeby móc byc szczesliwym i zadowolonym z siebie,a na koniec,zeby niczego nie zalowac,ze ahh...
Jeszcze to i tamto moglam/em zrobic, albo zalowac,ze nie mielismy odwagi np.wyznac milosci

[Lukas]

Zgadzam się z BlackPuma i wydaje mi się iż po to jest życie aby zdobywać doświadczenie aby być całkowicie doskonałym i osiągnąć stan NIRVANY!

[viimeisen]

Punkt widzenia na życie najczęściej kształtuje nasz punkt widzenia na sprawy śmierci, a raczej tego, co po niej następuje. Jak jest natomiast ze mną? Życie... hm, ujął bym je jako, dużą, ciężką siatkę, napełnioną zakupami, taką ze sklepu, powiedzmy, hipermarketu. Jest właśnie taka, jakie mogą być, oczywiście przykładowo [taki, dosyć dziwny przykład, ale wybaczcie...], siatki Waszych matek. Są w niej bardziej i mniej wartościowe rzeczy, są takie, które są przydatne, takie, które są pomocne, takie, które tylko kosztują i w zasadzie nie przynoszą nic pożytecznego; jest to, czego potrzebujemy i często to, co nam przykładowo nie smakuje - ale innym tak. Bo jednak, zazwyczaj nie żyjemy wyłącznie dla siebie. Są rzeczy ozdobne i intymne, pachnące ładnie, i brzydko; są także rzeczy takie, które najchętniej odstawili byśmy w głęboki kąt, bo tak bardzo nam się nie podobają, ale jednak, zostaną wystawione na widok; tak jak nasze złe czyny, które świadomość publiczna poznała, często też 'zasmakowała' - i rzecz jasna, wbiła je do pamięci, podświadomie do podświadomości. Z tą siatką jest tak, że gdy rodzimy się, jest ona całkowicie pusta. Późniejsze środowisko, czyli dzieciństwo, edukacja, pierwsze doświadczenia, związane z tym kształtowanie się w nas cech, warunki i tak dalej [nie zapomniał bym tu także o genach...], dają nam często pieniądze do tego hipermarketu, i zwykle tylko od nas zależy, co kupimy. Od nas także zależy, czy damy sobie wpakować przez natrętnego sprzedawcę byle gniot, czy wybierzemy rzeczy wartościowe i przyszłościowe.

Przyznam, że w sumie po raz pierwszy podjąłem się ujęcia życia w jakieś ramy, i tak mi wyszło właśnie. Za dużo chodzenia do sklepu? Sam nie wiem... ale mam nadzieję, że dobrze Wam zilustrowałem, o co mi mniej więcej chodzi.

[Asazi]

Myśle że życie jest czymś co musimy przejść jakby kolejna lekcją na długiej drodze nauki. Mamy się w nim rozwijać duchowo. Wędrówka będzie trwała przez kolejne żywota dopuki nie osiągniemy odpowiedniego poziomu rozwojowego.

[Darnok]

Przecież po coś żyjemy.

Nie bądz taka pewna

[Nightwalker]

W takim razie po h** mamy żyć. Sorry ale takie jest moje zdanie, bo gdybyśmy mieli sobie tak tylko żyć bez celu, nie mielibyśmy rozumu i bylibyśmy przystosowani tylko do załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych itp. tak jak zwierzęta.

Czy życie musi mieć cel? Cel nadają sobie ludzie do motywowania się. Zycie nie ma celu, tylko przyczynę.
Ludzie i zwierzęta tak samo dąża tylko do zaspokajania potrzeb, różnica tylko polega na tym, że ludzie mają bardziej zaawansowane potrzeby.

[Darnok]

h**

przez ch

Chyba nie uważasz, że dlatego jesteśmy, żebyśmy nie wyginęli

Wkońcu to nastąpi.

Sorry ale takie jest moje zdanie

Szanuje je.

nie mielibyśmy rozumu i bylibyśmy przystosowani tylko do załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych itp. tak jak zwierzęta.

Prócz świadomości niczym się od zwierząt nie różnimy.

[Nightwalker]

Prócz świadomości niczym się od zwierząt nie różnimy.

To zwierzęta nie mają wg. ciebie

Jak dla mnie musi i moja teoria opiera się na tym, że się rozwijamy.

swiadomości?
Rozwój polega na przystosowaniu, czyli na przyczynie. Gdyby rozwój opierał się na celu, różne stworzenia miałyby różne niepotrzebne narządy. Sama ewolucja, czyli zdolność przystosowania nie ma z resztą umysłu, by planować cele.

[Darnok]

chodzi mi ogólnie o gatunki i ich ewolucję, nie o pojedyncze osobniki).

Jeżeli karaluchy będą potrzebować większego mózgu, to mogą stać się nawet mądrzejsze od nas. My możemy się cofnąć w rozwoju. My narazie mamy bardzo mały wpływ na to.

[Nightwalker]

Możesz to rozwinąć, bo nie rozumie za bardzo?

Ewolicja mogłaby postawićsobie za cel stworzenie jakiegoś narzadu, który byłby pomocny, cel jednak nie musi być spełniony i narząd byłby bezużyteczny. Ponadto ewolucja musiałaby być sterowana przez kogos, żeby opierać się na celach. Większość tego co nam wyewoluowało, to skutki czegoś. Za cel - jeżeli już można uznać jedynie próbę przeciwstawienia się skutkom, ale to dużo nie wnosi.

Co innego celowość dla samego człowieka - tutaj jest niezbędna dla działania jego umysłu.

Na pewno nasze życie ma jakiś cel, musi mieć.

Może ma, ale nie musi. Wg. mnie nie ma.