Radio Paranormalium - forum dyskusyjne

Nieistotna pisze: Poza tym nieosiągalne marzenie…. ;p

Przecież to takie romantyczne, być skazanym na zabijanie istot ludzkich by przeżyć...ahhh i mieszkała bym sobie w trumience

Nie wiem czy romantyczne, raczej nie. Ale rozsądna cena za długowieczność. Nie jestem dzieckiem Tych nastoletnich wampirów EMO co to są teraz popularne, ani nawet Buffy ;p Piszę o White Wolfie /Wampir Maskarada, Mroczne wieki.
I ten styl do mnie przemawia.
A gdzie jest napisane, że trzeba zabijać?

No można pić krew pudli jak to w wywiadzie z wampirem ,ale podobno nie polecają

Hyhyhyhy Chodziło mi o to, że nie trzeba zabijać ludzi a jedynie, "uszczuplić" ich zapas krwi Można też mieć własną trzodę, która z chęcią odda krew bez sprzeciwu. Ale to dłuuugi temat

Gdyby wampiryzm był na podobieństwo Wampira Maskarady, to mnie w to graj. Pełne zajebistości klany (nigdy nie zapomnę mojej gry Gangrelem), klimat, od którego film Wywiad z wampirem mógłby się uczyć...po prostu miodzio.

Szkoda, że sam wampiryzm to teraz tylko emopiździelce, buffy-sruffy i ten tandetny, wołający o pomstę do Nosferatu, 'Zmierzch'.

Czytaliście taką ksiażkę Briana Lumleya pt. "Nekroskop" ?
Jest o wampirach. W sumie żadne arcydzieło, ale wampiry z Nekroskopu, mogłyby zjeść Drakulę

Jeżeli chodzi o wampiryzm to polecam książkę ,,Pokój na wieży, opowieści wampiryczne". Posiada naukowo opracowany wstęp i wiele ciekawych opowieści. Książka jest dość stara ok 30 lat.

Spock pisze:Czytaliście taką ksiażkę Briana Lumleya pt. "Nekroskop" ?
Jest o wampirach. W sumie żadne arcydzieło, ale wampiry z Nekroskopu, mogłyby zjeść Drakulę

Czemu zapomniałem o Nekroskopie? Rzeczywiście, do arcydzieła mu daleko, miejscami nudnawa, ale za to jaki rozmach, pomysł, świeżość...

Kiedyś poznałem dziewczynę co mówiła że lubi pić krew innych, była już tak obeznana że pisała jak pozbyć się możliwych kłopotów (chorób).
Hmm, już chyba kiedyś o tym pisałem, dla mnie to jakaś nowa moda żeby być innym, żeby zaimponować , a Hollywood swoimi filmami zrobiło już dobrą reklamę

Kinder Metale i cała dzieciarnia odwiedzająca Bolków... + True Goth. Nie czaję tylko po co pić krew skoro nic to nie daje? To już lepiej czerninę zjeść albo kaszankę z cebulką.... ;p

Nieistotna pisze: po co pić krew skoro nic to nie daje?

No i właśnie tu się mylisz. Na pewno "coś" daje. Tym "czymś" może być zwykła podjara, zaspokojenie atawistycznych zachcianek, chęć wykreowania swego wizerunku i tym podobne. Powodów może być całkiem sporo.

PS. Jeszcze jeden post i przestaję pisać na forum

Sorry...Są różne rodzaje wampirów, a wy się ograniczacie do powieści książkowych...
Dla ludzi którzy wierzą tylko w to co zobaczą, mam dwa wyjścia:
1)Zapraszam do mnie.
2)Zamknijcie się w swoim materialnym świecie.
Są różne istoty, które jak wiecie potrafią wiele... Jeśli jednak ktoś niczego nie wie na dany temat, po co się wypowiada?

Witam wszystkich forumowiczów. (kłania się)

Ja chciałabym zapytać od nieco innej strony. Nie: czym dla ciebie jest "wampiryzm", moje pytanie to: skąd się wzięła wiara w wampiry? Szeroko rozumiane te: krwawe, upiory, nieśmiertelne, energetyczne? Jak zrodził się wampir-amant - wiem, dziękuję i tak, postoję.
Dlaczego ludziska od wieków, jak świat szeroki wierzyli/wierzą w wampiry z krwi i kości? Wiecie: kołki, kamienie, całuny, słońce, pianie koguta, palenie, odcinanie głów, czosnek, lustra, sieci, ziarna maku?

Jasne, czytałam literaturę kulturoznawczą na ten temat, jednak tu pytam o Wasze zdanie.
1)Skąd to się wzięło?
2)Czy zakładając, że żyjecie gdzieś w XVI wiecznej Polsce (może być popularnie, w Karpatach), hipotetycznie wierzylibyście w wampiry?

Co rozumiecie przez stwierdzenie, że ktoś może nie wiedzieć, że jest wampirem czy czymkolwiek paranormalnym? Czy to możliwe by człowiek w pewnym momencie życia poczuł, że coś jest nie tak? To dla mnie bardzo ważne, więc jeśli ktoś jest w stanie odpowiedzieć na to pytanie, bardzo proszę o kontakt.

Człowiek nie może być wampirem, takim książkowym, filmowym, ponieważ takie istoty to zwykła fikcja, nie istnieją, podobnie jak latające wróżki, czy elfy.

etiennette- ''czy człowiek może być czymś paranormalnym'', a możesz bardziej rozwinąć swą wypowiedź? Człowiek może rozwinąć w sobie pewne zdolności, jednak żadną paranormalną istotą się nie stanie.

Tak, nie musisz mi tłumaczyć że książkowe i filmowe postacie są fikcją - to wiem doskonale. Jednak nie mamy pewności czy "wampiry" nie istnieją (celowo użyłam cudzysłowia by ten termin nie kojarzył się z filmowym klanem) Na całym świecie jest mnóstwo historycznej literatury, mnóstwo legend i wierzeń, cmentarzysk. Choć wiem, że dawne pokolenia mogły wierzyć w nie z czystej niewiedzy i zabobonności to i tak pozostaje wciąż jedna myśl - co jeśli nasze praprapraprababki miały rację? Nie udowodniono istnienia tych istot ale również nie udowodniono, że nie istnieją.

Co do paranormalności - nie potrafię tego odpowiednio sprecyzować. Chodziło mi o to, że człowiek w pewnym momencie swojego życia zdaje sobie sprawę, że ma pewne zdolności, które do tej pory się nie ujawniały. Bez prób, bez dążenia do - jak to ujęłaś - rozwijania umiejętności.

Tak jak Dagmara napisała. Weźmy przykład pisarza - Bram Stoker i jego najpopularniejsza książka "Dracula" z 1897. Podkoloryzowana i nijak mająca się do historycznych faktów przyniosła mu popularność aż po dziś dzień. Korzenie wierzeń w wampiry sięgają dalszych czasów, ale głównie dzięki tej lekturze ludzie zaczęli wierzyć w istnienie wampirów.

Osobiście bardzo chciałbym polecić książkę którą napisał Christopher Humphreys (znajdziecie go jako C.C. Humphreys). Jej tytuł to "Wład Palownik. Prawdziwa historia drakuli".
Jak dotąd mało się mówiło i pisało o jego faktycznym życiu, znacznie się różniącym od mitu.

Posłużę się cytatem - "Humphreys splata mity i fakty, tworząc monumentalną powieść, z której kart wylewa się krew, miłość i strach. Opowiada o księciu, wojowniku, kochanku, kacie, człowieku wychodzącym cało z każdej opresji, a ostatecznie – o bohaterze. Oto prawdziwa historia Drakuli, nigdy przedtem nieopowiedziana".

Zachęcam do jej przeczytania. Nawet fani wampirów nie będą zawiedzeni

Korzenie wierzeń w wampiry sięgają dalszych czasów, ale głównie dzięki tej lekturze ludzie zaczęli wierzyć w istnienie wampirów.

Pozwól, że się z Tobą nie zgodzę. Od zamierzchłych czasów wierzono w wampiryzm, rzecz w tym, że nie nazywano go "po imieniu". Istoty te były dla ludzi demonami, nadprzyrodzonymi siłami siejącymi spustoszenie wśród żyjących. Nie wierzę w to, że opowieści przekazywane z pokolenia na pokolenie były w 100% wyssane z palca i nie miały głębszego sensu.

Co do "Draculi" - tak, jest to pierwsza, że tak powiem - komercyjna historyjka o wampirach, dzięki której większa liczba ludzi zainteresowała się tematem. Jednak cała geneza wierzeń sięga wiele,wiele lat wstecz, zanim jeszcze urosło drzewo na strony "Draculi".

[quote] jedna myśl - co jeśli nasze praprapraprababki miały rację? Nie udowodniono istnienia tych istot ale również nie udowodniono, że nie istnieją.[/guote]

Istoty nazywane wampirami z tego co kojarzę pierwszy raz pojawiły się w opowiadaniach słowiańskich, wtedy nie nazywały się wampirami, tylko, złymi duchami, upiorami, zmorami, wierzono że były to duchy zmarłych zbrodniarzy, wiedźm, samobójców, ludzi nieochrzczonych, lub zmarłych na nieznaną wtedy chorobę.

Wiara w te istoty nasiliła się po przyjęciu chrześcijaństwa.
W Średniowieczu medycyna była bardzo zacofana i ludzi chorych na gruźlicę i porfirie również uważano za wampiry, kiedy chory zmarł mieszkańcy kilka nocy po pogrzebie potrafili wykopań i otworzyć trumnę ze zwłokami tylko po to aby obciąć nieboszczykowi głowę, aby nie powstał on jako nosferatum.
Dawniej ludzie byli bardzo zacofani, wystarczy chociaż poczytać o przypadku czarownic z Salem, przez dziecięce wybryki skazano na śmierć wielu niewinnych ludzi, których uważano za wiedźmy i czarownice.

Radzę trochę poczytać o historii wampiryzmu, a sama sobie odpowiesz na swoje pytanie, już wielokrotnie te zagadnienie było poruszane na forum i objaśniane.

Etienette w sumie napisałaś to samo co ja, tylko w trochę innej innej formie
Zgadzam się, że wtedy wampiry nie były nazywane po "imieniu".
Bo nie było Robertów Patinsonnów i innych aktorów
To oczywiście żart, żeby nikt mnie nie cytował.