STARE DUSZE

Na głębokich, wewnętrznych poziomach Stare dusze widzą związki istniejące między wszystkimi ludźmi. Instynktownie czują, że stanowią część całości. Są w stanie uchwycić szerszy obraz i robią wtedy co mogą, być żyć w zgodzie z tym co czują, nie raniąc i nie osądzając przy tym innych. Występuje u nich potrzeba poczucia własnej nieskazitelności i utrzymanie integralności w każdej sytuacji. Odsuwają się od intensywnej emocjonalności dusz Dojrzałych i są bardziej obiektywne w stosunku do życiowych wyżów i niżów.

Mając za sobą sporo inkarnacji w różnorodnych kulturach i klasach o wiele trudniej jest im znaleźć się w sytuacjach typu: właściwe – niewłaściwe, my – oni, ten kraj czy tamten, jak to przeważnie ma miejsce w ich otoczeniu.

Widzenie całego obrazu w ten sposób powoduje, że dusze Stare są raczej spokojne, nastawione bardziej pokojowo. Przed upływem trzydziestego piątego roku życia nie obserwuje się raczej przejawów percepcji odpowiadających temu poziomowi. Mogą więc one być w tym okresie posądzone o to, że lubią tańczyć w zależności od muzyki. Ponieważ mają inklinacje do podążenia za swoją indywidualną, wewnętrzną percepcją i pragnieniami, mogą być ocenione jako ekscentryczne, chociaż trzeba przyznać, że w nieszkodliwy dla nikogo sposób.

Stare dusze rzadko czynią to czego nie chcą, bo wolą swoje własne niekonwencjonalne cele. Często szukają drogi najmniejszego oporu jeśli chodzi naprzykład o pracę, toteż większość ich energii może być zużyta na rozwój duchowy. Ich motto to przecież: „Nic na silę, rób co chcesz i mi pozwól też robić to, na co mam ochotę” lub nawet: ”Nie rób nic, a wszystko i tak będzie zrobione”.

Z powodu bogactwa energii gromadzonego przez wiele inkarnacji, Stare dusze są zazwyczaj całkowicie kompetentne w wielu sprawach, najczęściej jednak nie wykorzystują posiadanych możliwości, zaś teraz przychodząc na planetę, wybrały okres pracy nad intelektem, filozofią i rozwojem duchowym. Zwykle wolą znaleźć pracę, która wspomaga ich osobistą ewolucję np. doradztwo, uczenie, praca z ciałem, ogrodnictwo, rzemiosło – są to ich ulubione zajęcia. Wiele studiuje filozofię i sztukę.

Czasami są leniwe i osiąga to taki wymiar, że nie są w stanie zapłacić bieżących rachunków. Bierze się to jednak stąd, że do spraw materialnych nie przywiązują wagi. Mimo tego, Stare dusze mają powodzenie w sprawach materialnych, kiedy zaczynają szukać, pojmować i stosować prawa fizyczne Wszechświata. Cel takim sposobem może być osiągnięty przez nie bez najmniejszego wysiłku. Mają dwa punkty zainteresowań – zewnętrzny i wewnętrzny, dlatego pociąga je wiele dyscyplin, przychodzących wraz z Nową Erą.

Stare dusze interesują się wieloma religiami i naukami, ponieważ rozumieją powiązania między nimi. Jednak najbardziej pociągają je religie, które związane są z bezwarunkową miłością i z tymi, do których przynależały w poprzednich inkarnacjach. Ponieważ religie są związane z prawami i rytuałami stworzonymi przez dusze Młode, Stare dusze odrzucają prawie wszystko, co zostało dodane do rdzenia religii przez dusze Młode. Jedynie unikatowa, osobista praktyka duchowa jest tą, której oddają się w pełni i w skrytości.

Stare dusze mają wielką skłonność do agape – czyli miłości bezinteresownej, do bardzo świadomej pracy i unikania osądzania innych. Z tego powodu niektóre z nich są meczące i nierealne dla dusz Młodych, a czasami nawet dla dusz Dojrzałych.

Pamiętajcie, Stare dusze, jesteście swą esencją. Kiedy przebywacie poza Ziemią wówczas sami decydujecie i nie wybieracie sobie bogatych rodziców, ani skłonności czy ambicji do posiadania bogactw i osiągania wysokich stanowisk. Problem leży w tym, że gdy pojawiacie się na planie fizycznym wasza mała, ziemska osobowość wariuje trochę w związku z dobrami świata materialnego. Osobowość może popychać do życia w komforcie i do osiągnięcia go, ale bez wielkiego impulsu typu „No! Zrób to! Musisz osiągnąć sukces!”, gdyż ten impuls opóźnia pracę Starej duszy.

Tak długo jak esencja duszy Starej odżywia się tym, czym ona naprawdę chce, czyli strawą filozoficzną i duchową, nie będzie przeszkadzać w osiągnięciu pieniędzy lub w tworzeniu ciepłych, emocjonalnych stosunków międzyludzkich.

Stara dusza, odznaczająca się wysokim poziomem rozwoju, może czuć się zagubiona gdy pojawia się w czasach, które lekceważą wartości duchowe. Świat kapitalistyczny i kult wartości duszy Młodej (materializm) nie daje szans Starym duszom w pełni skupić się na wyznawanych przez nich wartościach niematerialnych.

Poszanowanie siebie jest najpoważniejszym wyzwaniem dla dusz Starych, ponieważ wzdłuż ich drogi przewija się wciąż łatwość przyjęcia postawy lekceważącej siebie.

Najważniejszym wyzwaniem dla duszy Starej jest opanowanie i doprowadzenie do właściwego samoposzanowania. Żadna Stara dusza nie jest kompletna dopóki nie osiągnie całkowitego przebaczenia sobie swych błędów. Miłość i poszanowanie siebie może być omijane, gdy żyje się w społeczeństwie dusz Młodych, które nie uznają ani nie potrafią zrozumieć wrodzonych wartości większości Starych dusz.

Obserwowanie duszy Starej jako dziecka jest bardzo pouczające. Mimo, że zachowuje się ono jak dziecko i wykazuje zainteresowania związane z tym wiekiem, wyczuwa się w nim już inne wartości. Ze względu na to, że Dusza ta już tyle razy przychodziła na naszą planetę, dziecko nosi w sobie spokój i mądrość, co może być odczuwane przez otoczenie, przynajmniej w tych momentach, gdy jest ono spokojne.

Żadna dusza Stara nie może zakończyć koła inkarnacji dopóki nie przekaże swej wiedzy przynajmniej jednej osobie. Niektóre ze Starych dusz przejawionych jako muzycy odczuwają typowy pociąg do przekazywania swej wiedzy, są to: John Lennon, Sting, Judy Collins, Jerry Garcia, Bob Marley.

Kraje, w których przeważają dusze Stare (ale nie są to liderzy ani członkowie rządu) to Islandia, Holandia, Szwajcaria, Czechosłowacja.

Narody złożone ze Starych dusz wolą neutralność w konfliktach międzynarodowych i jeżeli nie można inaczej, wybierają niewolę zamiast gwałtu i przelewu krwi. Wiedząc jaką wartość ma wolność, w pierwszym rzędzie ta wewnętrzna, wolą uczyć swych najeźdźców większej harmonii i człowieczeństwa.

Stare dusze znajdziemy wszędzie, chociaż bardzo rozproszone po świecie i do tego w małych ilościach. Burma ma wiele Starych dusz, ma je Nowa Zelandia, Finlandia i Norwegia. Miasta Ameryki, w których one się grupują to: Vancouver, Miami, Laguna, Boston, Minneapolis, Chicago i Atlanta. Chociaż najliczniejszymi z nich są głównie Oregon, Waszyngton i Północna Kalifornia. Półwyspy Florydy i Islandii oraz Waszyngton to magnesy dla dusz Starych. Inne miasta: Santa Fe i Taos, Nowy Meksyk oraz Boulder w Kolorado przybierają przyjemny „posmak” Starych dusz; Rosja też ma ich wiele, ale najwięcej z nich było swego czasu na Syberii.
Wiele indywidualnych Starych dusz jest rozproszonych po świecie. Inkarnują się one w strefach, gdzie przeważają dusze Noworodków, na przykład w Amazonii, w celu chronienia ich, towarzyszenia, karmienia i ukierunkowania w tym, co jest im potrzebne.

Stare Dusze rodząc się na planecie i będąc fizycznym noworodkiem, doświadczają świadomości noworodka i rozwijają się duchowo wraz z ciałem.

Stare dusze mają zdolność posługiwania się dyscypliną duszy Dziecka, ambicją duszy Młodej i emocją duszy Dojrzałej wtedy tylko, gdy dla ich planów karmicznych jest to niezbędne i konieczne, nie chowają głowy w piasek, aby uniknąć lekcji i przywilejów, które należą do innego wieku.

KONTAKT MŁODSZYCH DUSZ Z DUSZĄ STARĄ

Dusza Stara ma silne oddziaływanie na otoczenie. Silna energetyczna powłoka duszy Starej, powoduje mocne przyciąganie innych osób w jej kierunku. Osoby napotykające dusze Starą wyczuwają wobec niej intensywne emocje: skrajnie pozytywne lub skrajnie negatywne. Może to być romantyczny zew, sympatia od pierwszego spojrzenia, nieuzasadniona chęć upokorzenia, agresja, szukanie w niej winy, oskarżanie o rzeczy, z którymi nie ma ona nic wspólnego.

Kiedy dusza Stara wchodzi do sali pełnej obcych ludzi nagle okazuje się, ze znajda się wśród nich trzy przypadkowe osoby uwielbiające ją za nic (bez wyraźnego powodu) i trzy nienawidzące jej – również bez powodu. To zasługa tak silnych wibracji jakie wydziela ona wokół siebie.

Dusza Stara musi otoczeniu wyznaczyć pewne granice, by uniknąć nadużyć ze strony innych. Owszem może pomoc, ale nie może pozwolić sobą całkowicie manipulować i szantażować, spełniać każde zadania otoczenia – gdyż nigdy nie będzie w stanie osiągnąć coraz to podwyższającej się poprzeczki, by zasłużyć na aprobatę otoczenia i poczucie spełnionej misji pomocy. Bowiem po długim czasie pomocy innym odczuje ona mocne rozczarowanie i poczucie odrzucenia przez innych.

ZNAKI SZCZEGÓLNE DUSZY STAREJ:

* Dzieją się wokół niej dziwne, często dramatyczne rzeczy, dotykające ją samą i wzbudzające ekstremalne reakcje u innych

* Czuje, że nie ma wpływu na pewne wydarzenia, nie może zmienić pewnych biegów zdarzeń - jakaś siła je kontroluje i nadaje im kształt

* Często czuje, że utknęła, a wydarzenia powtarzają się według jakiegoś ustalonego rytmu

* Z zewnątrz spotyka ją wiele zazdrości od innych, jest też źle odbierana i nierozumiana

* Chęć dawania i dbania o innych bardziej niż o siebie

* Bolesne rozczarowania miłosne i wspaniałe relacje przyjacielskie

* Nie najlepsze relacje rodzinne

* Wysoka świadomość bycia innym, posiadanie głębszych i bardziej kreatywnych pasji niż inni

* Wielka intuicja, przeczuwanie i wiedzenie pewnych faktów

Platon

(427 p.n.e –347 p.n.e)

Celem naszych czynów powinno być czynienie dobra.

~ Mantra