Zjawiska paranormalne wydają się być pełne niemożliwości - na przykład wyszukiwanie informacji bez użycia znanych zmysłów, tak jak ma to miejsce w telepatii lub jasnowidztwie, lub byty niematerialne, takie jak duchy i poltergeisty, manipulujące materią.
Jak możemy zracjonalizować takie zdolności? Czy jest jakiś sposób, przy naszym obecnym stanie wiedzy, aby wytłumaczyć działanie tego "mechanizmu"? Czy możliwe jest, aby wszystkie powyższe zdolności zostały połączone w jeden system?

OOBE - doświadczenie pozacielesne

Jednym z najbardziej zagadkowych obszarów zjawisk paranormalnych jest doświadczenie pozacielesne (Out Of Body Experience - OOBE). Klasyczna forma tej zdolności polega na wierze, że zostawiłeś swoje ciało i wyszedłeś z niego "na spacer" po świecie.
W tym stanie osoba doświadczająca odbiera typowe bodźce z otaczającego ją świata, jednak w barwnej literaturze tematu osiąga podobno dużo więcej. Tak naprawdę wszystkie powyższe zjawiska sprowadzają się do przekonań w kwestii OOBE.
Przy typowym OOBE doświadczający opowiadają o wzajemnym oddziaływaniu ze światem w sposób "fizyczny", inni zaś twierdzą, że widzieli doświadczającego w tym stanie. Sporadycznie adepci opowiadają, jak wchodzili do ciał i umysłów innych ludzi.

Czym jest umysł?

Widzimy dzięki niemu informacje, takie jak ESP (postrzeganie pozazmysłowe) i interakcję między umysłem a materią, jak np działanie poltergeista; może do tego dojść także podczas OOBE. Być może wszystkim, co poparłoby wiarygodność zjawisk, jest system, dzięki któremu takie zdolności mogłyby funkcjonować.
Być może jest to punkt początkowy, ponieważ taki system ma tylko zidentyfikować, czym jest ludzki umysł. Uważa się, że istniejący w mózgu system pozwala nam na uzyskanie dostępu do informacji ze świata zewnętrznego, przetwarza te informacje, a następnie nimi manipuluje, aby oddziaływać wzajemnie ze światem zewnętrznym.
Według innej teorii umysł jest także systemem segregatorów, w których gromadzimy niewymagane dane pod postacią pamięci. Jednakże zrozumienie tych danych jako niewymagane czyni ludzki umysł naprawdę dziwnym.

Wewnętrzna mapa

Zwykle przyjmuje się, że ilość informacji, które odbieramy ze świata, dalece przewyższa ilość, jakiej potrzebujemy do świadomego istnienia w świecie. Duża część tych informacji jest nieświadomą percepcją, która wędruje prosto do systemu segregatorów.
Odzyskiwanie tych informacji często jest nazywane kryptomnezją, jest to zdolność mówiąca nam o tym, że mamy zjawiskowe przywołanie pamięci. Nie jest to na tyle wiarygodne, aby zasugerować nam, że posiadamy w umyśle wszystkie bodźce, jakie odebraliśmy od świata.
Być może pierwszym krokiem do zrozumienia "umysłowego zjawiska paranormalnego" jest obejrzenie tej wielkiej ilości pamięci jako formy przy użyciu wewnętrznej "mapy kryptomnezyjnej". Nie magazyn pamięci, ale aktywne, mikrokosmiczne wewnętrzne odbicie świata "zewnętrznego". Zasadniczo to, co dzieje się w świecie zewnętrznym, zawsze znajduje swoje odbicie w świecie wewnętrznym.

Jak wiele jest rzeczywistości?

Teoretycznie posiadając umysł, potrzebujemy zracjonalizować naturę "zewnętrznej części" świata, z którym on wzajemnie oddziałuje. Pierwszą rzeczą jest zrozumienie, że "zewnętrzna część" świata to właściwie trzy rzeczywistości istniejące równocześnie.
Pierwszą rzeczywistość widzisz, spoglądając w lustro. Jest nią ciało "ze skóry i kości". Jest to osoba, "ty", podobno mogąca oddziaływać z innymi osobami, jednakże tylko przy pomocy zmysłów. Jeśli jednak spojrzymy na to samo ciało pod mikroskopem, staje się ono czymś innym.
Staje się światem bakterii i komórek. Ten mikroskopijny "ty" potrafi oddziaływać z zewnętrznym światem w dalece większym stopniu, niż "ty" w lustrze. Tak naprawdę w tej rzeczywistości wraz z resztą świata stajesz się komunalnym bytem. Schodzimy też jednak do innej rzeczywistości, która staje się nawet dziwniejsza.



Subatomy

W podstawowym poziomie naszego i zewnętrznego świata w rzeczywistości nie jesteśmy niczym więcej, jak "informacją" będącą elektrycznym "puchem" znanym jako subatomowy. Na tym poziomie rzeczywistości jesteśmy niemożliwi do odróżnienia od reszty "zewnętrznej części" świata. Świat i "my" jesteśmy jednym.
To jest naprawdę dziwny świat, w którym współdziałanie informacji jest natychmiastowe i odbywa się bez odległości. Niejeden badacz teoretyzował, że jeśli pojęcia subatomowe mogą odnosić się do umysłu, to ESP może zostać wyjaśnione.
Dalsze pojęcie subatomowości jest pomysłem, że na poziomie informacji cząsteczka i wszechświat są jednym i tym samym, zaś wszechświat stale owija się wokół siebie. Mikrokosmos i makrokosmos stanowią jedność, jest to stwierdzenie istniejące w literaturze okultystycznej od czasów niepamiętnych, a zilustrowane zostało ono w stwierdzeniu: "jak wyżej, tak i niżej".

Jak wyżej, tak i niżej

Moje przeklasyfikowanie umysłu jako formy odbicia świata zewnętrznego odpowiada tej subatomowej rzeczywistości. Ponadto, to musi być przypadek, żeby informacje z poziomu subatomowego musiały mieć jakiś wpływ na komórki, które koordynują człowieka takiego, jakiego znamy. Aby sklasyfikować te trzy rzeczywistości jako całkowicie "odseparowane" trzeba być na zewnątrz redukcjonistycznym gliną.
Z tą teorią jest jeden problem: skoro efekty subatomowe mogą zostać zastosowane w przypadku umysłu, to dlaczego potrzebujemy zmysłów? Dlaczego cały czas jesteśmy "nieparanormalni"? Jednak nawet ona nie daje się zastosować.

Kryptomnezja kwantowa

Jesteśmy teraz w pozycji pozwalającej nam na zaoferowanie spekulacyjnej teorii wyjaśniającej paranormalne zjawiska. Załóżmy po prostu, że mamy umysł, który jest wewnętrznym odbiciem świata zewnętrznego.
W OOBE doświadczający właściwie nie istnieje w świecie zewnętrznym, ale w jego wewnętrznym odbiciu. Jednakże odbicie to jest nastawione konceptualnie do poziomu subatomowego i w ten sposób możemy uargumentować, że może ono działać na "informacyjnym" poziomie wszechświata. W tej opowieści jest jednak pewne żądło.
Jeśli umieścimy w tym wewnętrznym odbiciu inne pojęcia, jako analogię cząsteczki/wszechświata, wtedy wewnętrzne odbicie i świat zewnętrzny na poziomie informacji zaczynają stanowić jedność. Odtąd, istniejąc w swoim wewnętrznym umyśle, doświadczający OOBE mógłby jednakowo oddziaływać wzajemnie z "częścią zewnętrzną", doświadczając w ten sposób spektakularnego ESP i inicjując interakcję między umysłem a materią.
W rezultacie doświadczający wyszedłby do świata rzeczywistego przez tylne drzwi umysłu.

Anthony North, 13 maj 2007
Tłumaczenie: Ivellios