Tutaj będzie pożyczka, pozycjonowanie, chwilówka, no i w ogóle cały ten reklamowy stuff... no bo w końcu odchudzanie, meble, dieta i dentysta same się nie zareklamują...
M. Żelkowski i W. Żwikiewicz zapraszają do Bibliotekarium
Przypominamy, iż nie udzielamy odpowiedzi na pytania dotyczące programu na dany dzień czy powrotu jakiejś audycji. Poza "Teorią Chaosu" i "Etykietą Zastępczą", wszystkie pozostałe audycje na żywo są wcześniej zapowiadane w newsach oraz we wpisach na naszym profilu na Facebooku - i TYLKO tam. Nie udzielamy takich informacji drogą e-mailową ani w innych miejscach.
Odcinek: ABW #030
Garść kolejnych opowiadań (w tym jedno bardzo mocne i z dźwiękową niespodzianką na końcu!) oraz garść kolejnych porad od Marka i Wiktora
Kopiowanie i umieszczanie naszych treści na łamach innych serwisów jest dozwolone na zasadach opisanych w licencji.
Komentarze do tego odcinka
Uwaga: Jeśli chcesz odpowiedzieć na komentarz innego użytkownika, prosimy skorzystaj z przycisku "Odpowiedz". Pozwoli to uniknąć w przyszłości bałaganu w dyskusji.
Wszystkich komentarzy do tego odcinka: 2, obecna strona 1, ilość stron 1 [1]
Marek 79 (2018-11-26 11:20:00) #38909 | RAPORT | E-mail Odnośnie opowiada Pani Anny. Przywołam film pt DRABINA JAKUBOWA - podobna konwencja. Film sam w sobie nie daje odpowiedzi gdzie jest granica między życiem a śmiercią. Podobnie jak w prezentowanym opowiadaniu, niesie więcej pytań i niejasności. Czym tak naprawę jest życie, świadomość, interakcje międzyludzkie, rzeczywistość? Jeśli ktoś lubi klimaty Pani Ani - ja lubię - to musi obejrzeć ten film ( i to tak jak zaleca Marek w przypadku prezentowanego opowiadania .... kilkukrotnie ). Na koniec dodam, że podzielam opinię Wiktora. Tytuł za krótki. A właściwie tytuł mógłby naprowadzić na pewne rozwiązania albo sprawić aby naprowadzić na kilka nowych pytań,robiąc to opowiadanie smaczniejszym. Pozdrawiam i dziękuję.
Byłeś świadkiem zagadkowego zjawiska? Jeśli tak, poinformuj nas o tym już dziś! Czekamy na relacje współczesne oraz z lat ubiegłych. Na życzenie świadka zapewniamy pełną anonimowość!
NEWSLETTER
Zapisz się do naszego newslettera i bądź na bieżąco z nowościami w radiu i na stronie!
Piotr Prokopowicz napisał(a): Opowiadania Maraka Myszograja układają się w ciekawą historie. Jak do tej pory mam skojarzenia, od "Stalowego Szczura" Harrisona (zwłaszcza ta część z poprzedniego ABW), do "Limes Inferior" Zajdla. Oczywiście nawiązanie do Matriksa wręcz bije po oczach/uszach :-). Tylko tu zamiast czerwonej, czy niebieskiej pigułki mamy gadżet - tajemniczą książkę. Symboliczne przesłanie tego gadżetu jest w moim odbiorze puszczeniem oka do światka czytelniczego, w tym prowadzących "żeby dowiedzieć się prawdy, trzeba czytać książki" :-). Marek Myszograj pokazał już, ze potrafi grać takimi podtekstami, wiec domyślam się, że to jest zamierzone, ale może to tylko moje post-modernistyczne doszukiwanie się ukrytych znaczeń ;-). Jeśli chodzi o technikę pisania, to faktycznie takie urwanie akcji tzw.cliff-hangery (słowo zapożyczone z terminologii serialowej) irytują. Zwłaszcza, że poznajemy treść w długich odstępach czasowych. Jednocześnie, mam nadzieję że autor nie planuje zakończenia całej historii takim mocnym niedopowiedzeniem i dużą wieloznacznością. Co jest akceptowalne w krótkim opowiadaniu nie zawsze pasuje do dłuższej formy. Zawód wówczas będzie tym większy, że historia jest wciągająca. Kontynuując wątek, moje wrażenie jest podobne do tego jak odbierają to prowadzący. Bardziej jest to powieść prezentowana rozdziałami, niż cykl opowiadań. I gdyby tak było, to wtedy zabiegi Marka Myszograja z urywaniem fabuły są właściwe. Zgodnie z tym co kiedyś padło w ABW, tak należy pisać, żeby zachęcić czytelnika do odwrócenia kolejnej kartki. W tym przypadku do przeczytania kolejnego rozdziału. Jak ktoś zechce poczytać do snu i stwierdzi, ze jeden rozdział i koniec, to się nie uda. Okaże się, że tej nocy nie prześpi, bo kończąc jeden rozdział będzie chciał/musiał poznać kolejny. Co do opowiadania Bruno Kadyny to akurat ten tekst, nie wnosi wiele nowego w zakresie przemyśleń o świecie, życiu i ludziach (przynajmniej dla mnie). Znałem dokładnie takie osoby jak w opowiadaniu. Nietrudno dostrzec je także w otoczeniu. Nie ma tu nawet elementu zaskoczenia (które było choćby w "Krecie"). Ale powiedzmy sobie szczerze, siłą Kadyny jest jego styl i empatia. Czytając jego teksty czujemy prawdziwych żywych ludzi, czy ich lubimy czy nie. Tu Kadyna jest profesjonalistą i to samo wystarcza, by wciągnąć się w jego twórczość, również w opowiadaniu z tego ABW. Osobiście, żałuję, że Bruno nie kontynuuje rzeczywistości zaprezentowanej w "Wodzu i Szamanie". To był genialny klimat, nie tak ciężki jak w kilku innych jego utworach. Ponadto miał potencjał na serię opowiadań, choćby luźno powiązanych. Jest tam nawet miejsce na realizm magiczny jakby dobrze poszukać. Pozdrawiam serdecznie (komentarz do audycji ABW #031)
Max napisał(a): Czy którykolwiek z wynalazków tak entuzjastycznie zapowiadanych przez Stałego Słuchacza wszedł do użytku ? Nie mam do niego o to pretensji ale słucham i słucham i chyba nic z tego nie wyszło . Nigdy . (komentarz do audycji 30 listopada 2018)
Słuchacz napisał(a): Gdyby tak było jak mówisz, już by był z wyrokiem sądowym jako winny oskarżenia. A tak wygrywa dziesiątki spraw właśnie dzięki dowodom. Choć i tak co niektóre sprawy są niejawne i nie można niczego skomentować publicznie w sprawie tej sprawy sądowej. (komentarz do audycji 7 grudnia 2018)
Ivellios napisał(a): Może Michał powinien zrobić jeszcze jedną audycję o podobnej tematyce, tylko że o Jugendamtach. Przydałby się gość typu Marcin Gall czy jakiś inny działający w sprawie porywanych dzieci. (komentarz do audycji 7 grudnia 2018)
Adam napisał(a): Dla mnie ten czlowiek jest niewiarygodny, niestety. Temat powazny ale Pawel go deskredytuje. Mowi o wielu dowodach a na gadaniu sie konczy. Wszyscy wsyzstko wiedza ale jest zmowa milczenia, jak przy plaskiej Ziemi. Ludzie, z ktorymi "wspolpracowal" narzekaja ze jest nachalny, wulgarny, nie potrafi przedstawic ani jednego dokumentu a nastepnie obrzuca ludzi go**nem, jesli takowa "nie pomoze" mu lub zapyta o konkrety w sprawie. Swoim zachowaniem zwyczajnie szkodzi (komentarz do audycji 7 grudnia 2018)
