Może się wydawać, że nie ma nic tak dziwnego jak idea bycia wziętym przez obce istoty, umieszczonym na stole i badanym przy użyciu dziwnych przyrządów, gdy pochylają się nad tobą istoty z wielkimi czarnymi oczami lub o owadziej aparycji. Jeszcze bardziej przerażający jest pomysł, że coś takiego dzieje się z dziećmi. Tak, wydaje się że wiele spośród osób, które twierdzą że w ciągu całego życia doświadczyli wielu wzięć, po raz pierwszy zostało porwanych w bardzo młodym wieku. Connie J. Cannon, emerytowana pielęgniarka z St. Augustine na Florydzie, posiada wyraźne wspomnienia co najmniej trzech takich abdukcji w dzieciństwie.

Gdy miała cztery lata, mieszkała tuż naprzeciwko posiadłości gubernatora stanu Alabama w Montgomery. Jej starsza siostra chodziła już do szkoły, a Connie chciała wyglądać jak duża dziewczynka, więc nosiła ze sobą kilka książek i przechadzała się tam i z powrotem wzdłuż ceglanego muru, który biegł tuż obok chodnika przed trawą z przodu jej domu.

"Pewnego ranka gdy bawiłam się w uczennicę, spacerując wzdłuż muru i nosząc książki, na końcu muru pojawiła się bardzo wysoka postać. Miała wzrost co najmniej siedem lub osiem stóp. Tak, ja byłam malutka, lecz istota nie miała ludzkich rozmiarów. Znałam różnicę. Wydawała się męska, choć miała włosy koloru blond sięgające za ramiona oraz bladą białą skórę, jak albinos. Nosił on na sobie jednoczęściowy srebrno-szary strój z długimi rękawami. Było to bardzo wyraźne, ponieważ nie przypominało niczego co kiedykolwiek widziałam".



W pobliżu nie było nikogo. W tamtym czasie dzieci bezpiecznie mogły się bawić na podwórku, nie pilnowane przez nikogo. Gdy dziewczynka odwróciła się, aby pójść wzdłuż muru w przeciwnym kierunku, ta istota objęła ją od tyłu swoim długim ramieniem. "Krzyknęłam, a potem zostałam uniesiona. Następną rzeczą, jaką pamiętam, było to że znalazłam się z powrotem na murku, książki jednak były rozrzucone po trawniku".

To właśnie wtedy na podwórzu pojawiła się kobieta. "Podeszła do mnie, chwyciła moją dłoń i odprowadziła do drzwi, a potem przypuszczalnie zniknęła. Nie pamiętam jej zbyt dobrze. Nie powiedziała ani słowa".

Tej nocy Connie obudziła się, gwałtownie wymiotując, i działo się tak przez następne kilka dni. "Opowiedziałam moim rodzicom o "mężczyźnie", który mnie zabrał, mówiłam że byłam w górze i widziałam dach naszego domu. Mama mówiła mi, że to moja wyobraźnia. Ale to nie była wyobraźnia. Po tym zdarzeniu już nigdy nie bawiłam się sama poza domem".

Następnym wspomnieniem z abdukcji było to, gdy miała siedem lat i siedziała na swoim podwójnym łóżku, kolorując kolorowankę. "Pamiętam, że nagle zostałam poderwana przez coś, co wyglądało jak długie cienkie ramię istoty o dziwnym kształcie, bardzo małej istoty, po czym oboje poszybowaliśmy w górę prostej linii, która wyglądała jak struna lub promień światła. Gdy tak szliśmy do góry, słyszałam jednostajny piszczący dźwięk".

To wszystko co zapamiętała, tej nocy jednak znów obudziła się z gwałtownymi wymiotami. "Moja siostra posiada żywe wspomnienia o szarakach przebywających w naszej wspólnej sypialni. Rozmawiałyśmy o tym, gdy byłyśmy już dorosłe".

Jej kolejne spotkanie miało miejsce, gdy miała dziewięć lat. Bawiła się na podwórku z dziećmi sąsiadów, w domu swoich dziadków w Atlancie. "Zbieraliśmy jeżyny z szerokiego pasa pnączy rosnących między podwórkami. Mieliśmy uczucie jak gdyby pod nami przesunął się grunt, i wszyscy spojrzeliśmy w górę. Nie pamiętam co zobaczyliśmy, ale następnego ranka obudziłam się i zwymiotowałam, zanim zdołałam dotrzeć do łazienki".

Te wczesne doświadczenia stanowiły dopiero początek trwającej całe życie serii spotkań z istotami, które ją nękały, a także dobroczynnymi stworzeniami, które prowadziły ją. Szczęśliwie dla Connie, jej wspomnienia tego co działo się w trakcie wzięć w dzieciństwie były zablokowane. Wyobraźcie sobie jednak strach, jakiego dziecko musi doświadczać podczas takich zdarzeń. Oto kolejny przypadek.

Maurice, inżynier w średnim wieku mieszkający w Montrealu, wysłał my e-maila po tym jak wystąpiłem w Coast To Coast z Georgem Noorym, gdzie opowiadałem o mojej książce "Aliens in the Backyard", napisanej wspólnie z Trish MacGregor. Maurice opowiedział mi, że przez całe życie doświadczał abdukcji i nigdy o tym nikomu nie wspominał. Twierdził, że jego doświadczenia zaczęły się w 1975 roku, gdy miał pięć lat. Jego matka poszła do pracy, więc rodzice wysłali jego i jego młodszą siostrę do dziadków, gdzie wydarzył się pierwszy incydent.

"Wiem, że wtedy było późno, ponieważ było już ciemno. Wyraźnie pamiętam jak bawiłem w piwnicy swoim trzykołowym rowerkiem. Spojrzałem w okno i zobaczyłem sześć metalicznych butów i cienkich metalicznych spodni okrywających bardzo chude nogi. Nagle okryło mnie mlecznobiałe światło i nie pamiętam już nic więcej. Do dziś nie potrafię sam zejść do piwnicy. Na samą myśl o pójściu tam ogarnia mnie panika. Jest to tylko jedno z wielu nieprzyjemnych wspomnień, które mnie nękają".

Rob MacGregor, unexplained-mysteries.com
Fragment książki "Bump in the night: Ghosts, spirits & alien encounters", wyd. Crossroad Press, 2014
Tłumaczenie i opracowanie: Ivellios
Ilustracja na górze: aryundomiel.deviantart.com