Radio Paranormalium - forum dyskusyjne

A te pajaki to pewnie falsyzwe byly (wiem,bo sam czesto tak dziewczyny odstraszalem )

Nie , nie byly kotku. Az taka strachliwa nie jestem

Przekonamy się jak zlapie jakiegos pajaka i dobiegne do ciebie zeby cie zastraszac

No to dawaj mlody

On juz się do ciebie skrada moja droga

Akurat takich się nie boje, zle trafiles

Jak bedzie po twoich ramionach lazil to zobaczymy czy to samo powiesz

No dawaj

Tej nocy obudzi cie gdy bedziesz w krainie snow

Gdybym ja takiego zobaczyła (czy nawet mniejszego np. ok. 1cm) wrzeszczałabym tak, ze w Australii by mnie usłyszeli Wszystko o ośmiu nogach jest bardzo bleeee!!!!

Ruskof, proszę, nie dawaj zdjęć pająków. Szczególnie tych najbardziej obrzydliwych. Ja prawie z krzesła spadłem jak zobaczyłem początek jego nóg (mam arachnofobie od dziecka).
Bardzo bałem się jak byłem dzieckiem:
* Zastrzyków, raz schowałem się u lekarza i półtorej godziny mnie szukali. Ale pobieranie krwi lubiłem, bo na krew bardzo lubię patrzeć (podoba mi się ten kolor).
* Pająków i wielkich robali. Zawsze wpadałem w histerię jak je widziałem.
* Ciemności.
* Wojowników Ninja (tylko do szóstego roku życia bo potem zechciałem być ninją i uznałem że są fajni), ponieważ bałem się że jak zasnę to mnie porwie. Dlatego przy śnie zwykle cały byłym pod kołdrą.
* Wampira ze Scooby-Doo. Zawsze bałem się że mnie pogryzie, pamiętam że jak po kąpieli ubierałem się to zawszę bałem się ubierać koszulę bo myślałem że w tedy on na mnie wskoczy i mnie ugryzie. Pamiętam że przebierałem się przed lustrem, bo myślałem że będę go widział gdy będzie przed i za mną. Byłem przerażony jak dowiedziałem się że wampiry nie mają odbicia w lustrze
A jeśli chodzi o muminki i bukę to pamiętam że one mnie śmieszyły bo o muminkach myślałem: ,,Takie stworzenia nie mogły istnieć, więc autor wbija dzieciom głupotę do głowy" a o buce: ,,Co to za wielka kupa kału (na g)".

A ja się balam wlasnie jak tam muzyka się zaczynala i jak Buka przychodzila , bez kitu.

-- 2010-06-04, 13:48 --

A ja się balam wlasnie jak tam muzyka się zaczynala i jak Buka przychodzila , bez kitu. Nie az tak ze nie moglam po nocach spac czy sikalam w gacie ( to raczej się ze smiechu zdarzalo hahahha) , ale i tak.

Hmm... Ciemności... Samotności
a robali i pająków do tej pory się boję

Ja się bałem ufo i ruchomych piasków!.

Zaraz... Mnie jeszcze skóry dzików przerażały... wieszał je sobie na ścianach Do tej pory nie mogę nosić żadnych futer ani nic w tym stylu

Leanna pisze:Gdybym ja takiego zobaczyła (czy nawet mniejszego np. ok. 1cm) wrzeszczałabym tak, ze w Australii by mnie usłyszeli

No to mamy drugie krakatau nie szkoda bylo by ci glosu?

supolo pisze:* Zastrzyków, raz schowałem się u lekarza i półtorej godziny mnie szukali. Ale pobieranie krwi lubiłem, bo na krew bardzo lubię patrzeć (podoba mi się ten kolor).

Ja od dziecinstwa nie cierpialem zastrzykow bo jak mialem 4 lata to mialem guza mozgu i prawie co chwile musieli mnie kloc..pamietam jak uciekalem lekarzom nieraz,nie dwa...A najgorsza byla chemioterapia po operacji...

Kiedyś to gdy pielęgniarka wyszła żeby pobrać mi krew kopnęłam ją w kolano i wyleciałam z pokoju wrzeszcząc, że chcą mnie zabić. Teraz też nie lubię igieł, ale w robocie muszą sprawdzać, czy nic nie biorę itp...

Pamiętam że w szkole wszyscy mi dokuczali np. pani robi dyktando i mówi: ,,z zachodu nadciągnęła chmara fioletowych... " kolega przerwał jej i dokańcza: ,,pająków!". W końcu nauczycielka zaczęła nam dawać jedynki za powiedzenie słowa łub słów związanych ze słowem ,,pająk". Pamiętam że bałem się cmentarza i piwnicy, wody. Pamiętam że jak miałem jakieś 5 lat to uważałem że faraon ma gigantyczne mrówki i że dlatego mówi się mrówki faraona (wyobrażałem sobie je jak ogromne mrówki wielkości małego domu a nie małe robaczki). Kuzyni (o wiele starsi) mieli taki sposób gdy plątałem się przy nich wołali: ,,Olek! tam jest (lub są) mrówki (lub mrówka) faraona!" mieli efekt ze wiałem aż się za mną kurzyło. Wyobrażałem je sobie jako olbrzymie, niebezpieczne potwory.

Jak byłam mała to bałam się jednej z piwnic w moim bloku, bo tam zawsze było zepsute światło a na końcu miało być COŚ co czekało tylko by zaatakować.
Oczywiście pająki i inne robactwa, węże ( ale to akurat świeża sprawa). Klaunów po obejrzeniu jednego horroru, w którym klauny przyleciały z kosmosu w statku w kształcie cyrku i zjadały ludzi. Do tej pory czuje się dziwnie na samą myśl o klaunach. Są takie przerażające przez te malowidła na twarzy...i ten chichoczący śmiech...brrr...aż w uszach go teraz słyszę... Do tego stare porcelanowe lalki.... Podobno kiedyś wykorzystywali włosy właścicielki do ich produkcji. Boje się też trąb powietrznych i małych psów po tym jak mnie jeden pogryzł.
Buki się nie bałam kompletnie...właściwie nie bardzo ją pamiętałam,ale to nie przeszkadza mi straszyć nią mojej siostrzenicy jak nie chce iść spać

Ja też się pająków bałam (zresztą do tej pory panikuję na ich widok) . Ciemności brrr... i przerażające lalki porcelanowe , które wymieniła osoba przede mną .
No i burzy , mimo że strasznie mi się podoba i jest cudna , to się jej boję do teraz (oczywiście gdy jestem w domu strach przechodzi bo wiem że jestem w miarę bezpieczna):D