Znana również jako Egipska Księga Śmierci (znana w starożytnym Egipcie jako "Księga Przechodzenia za Dnia"). Był to zbiór starożytnych egipskich magicznych i religijnych tekstów, hymnów i formuł mających zapewnić bezpieczne przejście duszy lub energii życiowej (Ka) przez Anenti (egipskie Piekło).



Egipcjanie wierzyli, że znajomość owych formuł, hymnów i modlitw umożliwiała duszy pokonanie demonów usiłujących zahamować jej postęp i przejść oczyszczenie przed 42 sędziami w sali Ozyrysa, boga świata podziemnego. Dusza poddająca się oczyszczeniu mogła wejść między bogów. Jeżeli oczyszczanie nie powiodło się, była pożerana przez potwora, który był w części hipopotamem, w części krokodylem i w części lwem. Zapiski w Księdze Śmierci wskazywały również na to, że szczęście w życiu pozagrobowym uzależnione było od prowadzenia przez nieboszczyka cnotliwego życia na ziemi.



Uważa się, że część Księgi Śmierci powstała w okresie predynastycznym egipskiej historii. W wieku V i VI dynastie umieszczały Księgę Śmierci na sarkofagach w grobowcach królów i dlatego księga ta była znana jako Teksty Piramid. Około WVIII wieku Dynastia zapisywała kolorowo ilustrowaną księgę na papirusie długości od 15 do 30 metrów. Papirus ten kładziono w pomieszczeniu lub blisko trumny umarłego, toteż z czasem przybrał nazwę Tekstów Trumiennych.

Oryginał na www.occultopedia.com
Tłumaczenie: Ivellios