Pierwsza część telewizyjnego filmu dokumentalnego, którego scenariusz napisał i który wyreżyserował brytyjski naukowiec Richard Dawkins.

Od autora:

Czy rozsądne jest by martwi mogli komunikować się z żywymi i radzić im jak mają żyć? Co myślisz o wbijaniu igieł w ciało, by poczuć przepływ energii Chi i wyleczyć się z chorób. Albo wyginaniu łyżeczek samym tylko umysłem. Czy jest to racjonalne. Richard Dawkins nie sądzi by tak było i uważa za swój obowiązek przedstawić te obszary przekonań, które istnieją bez naukowego dowodu i wciąż trzymają ludzi w mocy zaklęcia. Spotyka się z czołowymi zwolennikami, ludźmi mającymi autorytet w swojej dziedzinie. także z ofiarami ich praktyk i przedstawia historię tych ruchów - od szarlatanów, którzy wykorzystują te techniki, po eksperymenty i testy, które nie dowiodły ich skuteczności.

W tym odcinku Dawkins wskazuje na osiągnięcia naukowe i opisuje je jako wyzwalające „większość z nas” z przesądów i dogmatów. Bierze ze swojego poprzedniego filmu "Źródło wszelkiego zła?" rozróżnienie zabobon-racjonalizm (przesąd-rozsądek), po czym stwierdza, że rozsądek stoi w obliczu "epidemii zabobonu", który "zubaża naszą kulturę" i wprowadza różnych guru, którzy namawiają nas do "ucieczki od rzeczywistości". Stwierdza, że nadeszły "niebezpieczne czasy" i powraca do osiągnięć naukowych, w tym wydłużenia ludzkiego życia. Zwraca uwagę ku astrologii, którą krytykuje za stosowanie szablonowych metod pozbawionych dowodów. Odnosząc się do zakrojonych na szeroką skalę eksperymentów testujących astrologię i mówiąc o prawdziwym pięknie astronomii, wyraża żal, że połowa społeczeństwa brytyjskiego - więcej niż jakakolwiek pojedyncza religia - wierzy w zjawiska paranormalne.